ள் ளநரி, ெபண் ஆ
ள் ளநரியின் மைனவி அந் த ெபண் ஆட் ைட பி க் க திட் டம் தீட் னாள் . அவள் ைகக் அ ேக ெசன் , "அன் ேப ஆ ! உன் உதவி எனக் ேவண் ம் " என் றாள் . "எதற் காக?" என ெபண் ஆ ேகட் டாள் .
"என் கணவர் இறந் விட் டார் ; அவைர அடக் கம் ெசய் ய எனக் உதவ ங் கள் "என் றினாள் ள் ளநரியின் மைனவி. அப் பாவி ஆ ம் ள் ளநரியின் மைனவிைய நம் பி அவைள பின் ெதாடர் ந் தாள் .
அங் , ள் ளநரி உயி டன் இ ப் பைதக் கண் , விஷயத் ைத உணர் ந் தாள் . "நீங் கள் ஏமாற் க் காரர் கள் !" என அவள் அ , தப் பி ஓ ப் ேபானாள் . "உங் க க் பாடம் கற் பிக் க நான் ேவட் ைட நாய் கைள அைழக் கிேறன் !" என் வினாள் .
"ேவட் ைட நாய் களா!" நரிகள் அலறின. அவர் கள் உடன யாக சம் பவ இடத் திலி ந் தப் பி ஓ விட் டனர் . மணீ ம் தி ம் பேவ இல் ைல. இதனால் , ப த் திசாலி ஆ தன் ைனக் காப் பாற் றிக் ெகாண் டாள் .