تلنگــــــــر

گردشــگری ایران در جایگاه نهم جهان جای دارد و از جایگاه به ســزایی نیز در میان کشــورهای پیرامونی خود برخوردار است. گرچه نگاه گردانندگان و سرپرستان به پیشه(:صنعت) گردشــگری، خوشایند نیست اما دو پدیده، نگرش به گردشگری را با ارزش(:اهمیت) روبهرو میکند؛ یکی، هراس(:تهدید)های زیستی در آینده است و دیگری جنگ در کشورهای پیرامون. از دید هراسهای زیستی، باید به گرفتاری و پریشــانحالی آب در ایــران نگاه کرد؛ چیزی که در آینده یکی از دشــواریهای مهــم آبکشتشناســی(:هیدروپلیتیک) خواهد بود. برخی از شهرســتانها مانند کاشمر در اســتان خراسان رضوی که از توانایــی خوبی در کشــاورزی برخوردار هســتند، بیگمــان در آینــدهی نزدیک با کمبود آب دســتوپنجه نــرم خواهند کرد، به ویژه که آببند(:ســد) ســلما در افغانســتان، آب را در اســتان خراســان رضوی وارد دوره تــازهای از هراسهای انســانی خواهد کــرد و خراســان را با کمآبی روبــهرو خواهد ســاخت. به باور بســیاری از کنشــگران فرهنگــی، باید نــگاه مانبدی(:اقتصادی) از کشــاورزی و سرچشــمههای دســت نخورده(:منابع طبیعی) به ســوی گردشــگری دگرگون شود. گردشگری توانایی مانبدی بسیاری دارد که میتواند در این بیآبی جایگزین خوبی برای کشــاورزی باشــد. از سویی افزایش تروریســتها در دیگر کشورهای همسایه مانند ترکیه و عراق و کشمکش آذربایجان و ارمنســتان بر ســر قرهداغ، بــرای ایرانی کــه در بیجنگی به ســر میبــرد، یک راه تازه اســت تا هوتخش گردشــگری را دوچندان رواج بخشــد. اکنون آشــتی و ارمندی(:امنیت) یکی از ویژگیهای بارز ایران اســت و از اینرو باید از تــوان ارمندی خود که امروز یکی از پررنگتریــن ویژگیهــای پیشــهی گردشــگری است، در راســتای کشیدن جهانگرد و گردشــگر به کشور سود برد؛ کوششــی که نیازمند بررسی و اندیشه در زمینههای گوناگون اســت. امروز نه تنها ارزش چندانی به گردشــگری نمیدهند، بلکــه ســنگهایی بــر ســر راه آن نیز انداختهاند؛ ســنگهایی بــه مانند ویران کردن ســاختمانهای تاریخی و فرهنگی و بهرهبرداری نادرست از زیستبوم. (شناسه: )35784