هیس، ایرانیان اعتراض نمیکنند!

یک روز مولــوی را به نام خــود میزنند، روز دیگر چوگان و تار و نان لواش را ... همسایهها دندان تیز کردهانــد! یک روز خیز برمیدارند تا سیمرغمان را بدزدند روز دیگر سد میسازند و آب را بر روی مــا میبندند. چرایش هم خوب پیداســت. سود و ســودایی در کار است. با این کار برای خود پیشینه و تاریخی میسازند و به آن مینازند، گردشگر میآورند به تماشا و پول خوبی هم به جیــب میزنند. آنها خوب بلدند صفر تا صد داستان را برنامهریزی کنند. کاری که ترکیه با موالنای ما کرد مشت نمونه خروار اســت. یک و نیم میلیون گردشگر در ســال به قونیه میروند تــا آرامگاه موالنا را ببینند اما برای شمس تبریزی 20 هزار تن هم به خوی نمیروند! داستان از جایی آغاز شد که ترکیه با یک برنامهی درست به یونسکو پیشنهاد داد تا ســال 200۷ را، که هشتصدمین سال زایش این سخنور و اندیشمند ایرانی بود، سال موالنا بنامد. یونســکو موالنا را به نام ایران، ترکیه و افغانســتان ثبت کرده است. یونسکو پیشنهاد ترکیه را پذیرفت و آنها از برگزاری جشنهای فراملی گرفته تا برگردان مثنوی مولوی به 24 زبان را در دســتور کار خود گذاشــتند. بهرهها بردنــد و ما هنوز اندر خم یــک کوچهایم. آرام و بیصدا به نگاه نشســتهایم. اگر هم صدایی از ما درآید نوشــدارویی اســت پــس از مرگ سهراب. کوشــشهایی کردیم تا داد خویش را بســتانیم ولی بسنده نبود و نیست. گستاخی را به جایی رساندند که در سال 1386 خورشیدی کتاب موالنا را به رییس مجلس ما که به ترکیه ســفر کرده بود پیشــکش کردند! اکنون هم که بــا هالیوود از زندگی مولوی فیلم میسازند! مــا کــمکاری کردهایــم، چــه در پروندههای میراثفرهنگی، چه اینک که سد ایلیسو شاهرگ زندگی را در باختر ایران میفشــارد. ساخت این سد از 11 ســال پیش آغاز شده است و بنا بوده است که در سال 2019 میالدی به پایان برسد. چرا اکنون که کار از کار گذشته است و به سختی میتوان ترکیه را از آبگیری سد بازداشت صدایمان درآمده است؟! باآنکه زیان و آسیب بهرهبرداری این کشور را از سد بزرگ آتاتورک در سال 1992 میالدی دیدهایم. جایگاه آن در بیابانزایی عراق و افزایــش ریزگردها بر شــهرهای میهنمان به روشنی پیدا است! انگار زبان در کام کشیدهایم و سرنوشت تاریک خویش را پذیرفتهایم. اگر کوتاهی کنیم یا دیــر بجنیبیم، ایرانمان را بیابان میکنند. خاکم به دهان، بهشت خرم ما جایی میشود که نتوان در آن زیست. باید مردم و بهویژه کارشناســان به پشــتیبانی از دولــت، و حتا پیشتــر و بیشتر از دولت، هر کاری میتواننــد انجام دهنــد. همانند نامهای که کنشگران زیســتبوم ایران بــه دبیر کل سازمان ملل نوشــتهاند. حقوقدانان بینالملل و سیاســتمداران نیز نباید آرام بگیرند. ترکیه باید بداند که سر و کارش تنها با دولت ایران نیست! با مردمی است که 8 سال در برابر 54 کشور جهان ایستادند. ترکیه باید بداند که شیر شرزهای که در این گســتره از خاک آرام گرفته، به خواب نرفته اســت. پویشهای ملی و فرامرزی از یک سو و سازواری(:ائتالف)های فراملی میتواند سه کشور ایران و عراق و سوریه را از غارت آب برهاند. سد ایلیسو اگر به بهرهبرداری برسد شاهرگ زندگی ما بسته میشود. اینبار داستان مرگ و زندگی است، آیندهی فرزندان این مرزوبوم اســت، سرنوشت ایران است، کاری کنیم ... (شناسه: )36711