جاِن خَرد سوی سماوات برد

۴۲ تیرماه، مریم میرزاخانی، شهربانوی ریاضی جهان درگذشت

«کاْه نبود او، که به بادی پَرید آْب نبود او، که ز سرما َفُسرد شانه نبود او، که به مویی شکست دانه نبود او، که زمینش فشرد گنج زری بود، در این خاکدان کو دو جهان را به جوی میُشمرد» ۴2 تیرماه خبری پخش شــد کــه از ُجان بُ ِن خواستم دروغی بیش نباشــد. ولی پناه از این بخت شور! «خبر درگذشــت مریم میرزاخانی، دانشمند ریاضیدان ایرانی، تایید شد.» مریم میرزاخانی، ایرانی نژادهای بود که سودش نهتنها برای ایران، بلکه برای جهان بشــریت بود. شــوربختانه جز افسوس کاری از دستمان برنمیآید چراکه گنجی زرین را از دست دادیم. بیگمان مریم میرزاخانــی نمونهای کممانند از تــالش و کوشــش اســت. هرچنــد وی فرهوش(:نابغــه) بوده اســت ولــی به کنش درآوردن استعدادهای نهفته کاری است که جز با کوشش و تالش بیپایان شدنی نخواهد بود. دلبستگی او به خواندن از روزگار نوجوانی آغاز شــد: «وقتی که بچه بودم رویایم این بود که نویسنده شوم. هیجانانگیزترین لحظاتم را به خواندن رمان میگذراندم، در واقع هر چیزی را به دستم میرسید میخواندم.» این دلبستگی به شیفتگی در پژوهیدن دگرگون شد. شیفتگی او از سخنانش آشکارا پیدا است: «گاهی مواقع احســاس میکنــم که در یک جنگل بزرگ هستم و نمیدانم به کجا میروم؛ ولی بــه طریقی به باالی تپهای میرســم و میتوانــم همه چیز را واضحتــر ببینم. آنچه آنگاه رخ میدهد، واقعا هیجان انگیز است.» وی در ســال ۴۹۹1 توانست مدال طالی المپیاد ریاضی جهانی هنگکنگ و در ســال ۵۹۹1 نیز مدال طالی المپیاد جهانی ریاضی کانادا را دریافت و نام خود را به عنوان نخســتین دختری که در ایران مدال طالی المپیاد میگیرد جاودانه کرد. او در ســال ۹۹۹1 میالدی توانســت یکی از بزرگترین معماهای ریاضی جهان را، که دیگر دانشمنــدان از حل آن ناتوان بودند، حل کند. همچنیــن زندهیاد میرزاخانی در ســال ۹۰۰2 توانست جایزهی بلومنتال را از انجمن ریاضیات آمریکا دریافت کند. مریم میرزاخانی در ســال ۰1۰2 فرضیهی «شــار زلزله» را که مدتها بیپاسخ بود اثبات کرد. شــادروان مریم میرزاخانی تنهــا زنی بود که برندهی مدال فیلدز بود. سه سال پیش بود که این خبر دل ایرانیان را شاد کرد. مدال فیلدز هر چهار ســال یک بار از سوی اتحادیهی جهانی ریاضیات به یکی از ریاضیپژوهان جوان (زیر چهل ســال) برای پژوهشهای ارزندهای که کردهاند داده میشود. از درگاه خداوند یکتا شــادی روان او و آرامش خانــوادهاش را خواهانیم و به همگی ایرانیان، بهویژه هازمان(:جامعه) علمی کشور، این کمبود سترگ را آرامشباد میگوییم. (شناسه: )36833