اسکندر و انبوه خائنان در نبرد با داریوش

خیانت از روزگار اشكانیان نیز به دور نبوده و این دوره از تاریخ را نیز دستخوش ریاکاری و نیرنگهای برخی از خائنان تاریخ کرده است. اشكانیان اندکاندک سلوکیان را به تنگ آوردند و ایران را از زیر یوغ آنان آزاد ساختند. این روند آزادسازی با زد و خورد و پیشروی و پسنشــینی بسیار از سوی دو هماورد انجام میپذیرفت. سرانجام فرهاد دوم توانست ســلوکیان را شكست دهد و آنان را تا سوریه پسبراند. او در اندیشهی گوشمالی بیشتر سلوکیان بود که با شورش ســكاها در خاور (:غرب) ایران روبهرو شد. قرار بود سكاها به سپاهیان ایران بپیوندند ولی خود مایهی دردســر شدند. فرهاد با شــتاب برای سرکوب سكاها به راه افتاد و چون شمار بسیاری از یونانیان را در جنگ به بند کشیده بود در این اندیشه شد که از آنان در سپاهش بهره برد. بهرهگیری از سربازان مزدور یونانی همواره باب بوده اســت و در زمان هخامنشیان از آنان در لشكرکشــیها یــاری میگرفتند. آنها همیشه سستپیمان نبودند آنچنان که در دم پایانی زندگی داریوش سوم، تنها مزدوران یونانی در کنار پارســیان با شــاه نیكپیمان مانده بودند. ولی در این زمان، در ســال 127 پیش از میــالد، یونانیانی کــه فرهاد دوم از آنان بهــره گرفت از او کینهای در دل داشــتند. پــس، در میدان نبرد به ناگاه به ســود ســكاهای شورشی بــا ایرانیــان جنگیدند و ایــن دغلکاری شیرازهی سپاهیان فرهاد را از هم پاشید و خود فرهاد هم در همان رزمگاه کشته شد. فرهاد 9 ســال پادشــاهی کرد و دوران او پــر فراز و فــرود بود. او را مردی خشــن و ســختگیر ولــی جوانمــرد و مهربان دانســتهاند. با اینكه خیانت یونانیان درون ســپاهش، که او به آنها اعتماد کرده بود، مایهی مرگش شد، ولی پایههای خودپایی (:استقالل) ایران و پادشاهی اشكانی دیگر استوار شده بود.