هیاهو بر سر واژهی پارسی و اردو در افغانستان

چندی پیش در شــه ِر هراِت افغانســتان بر سِر واژهی «خیابــان» هیاهویی بــاال گرفت با این درونمایه که شهردار هرات، محمدداوود انوری، خواســتار جایگزینی واژهی پارسی «خیابان» با واژهی اردو و پاکستانی «سرک» شد و در برگهی فیسبوکش نوشت: «اصول و قاعدهی ملتسازی حکم میکند که افغانستان به جای واژهی خیابان واژهی ســرک را به کار ببــرد. هر چند کلمهی خیابان مقبول اســت، ولی برای تفکیِک هویِت ملی در افغانســتان باید از کلمات رایج در ایران خودداری کنیم.» به گزارش مردمســاالری این ســخناِن شهرداِر هرات میاِن کاربراِن هراتی شبکههای اجتماعی، به ویژه فیسبوک، با واکنشهای بســیار روبهرو شد. «نجیب بارور» چکامهسرای نامی پنجشیری این را «در پاســخ شــهردار بیفرهنگ هرات» سرود: زادگاه رستم و شاهان ساسانی یکیست / شوکت شهنامه و فرهنگ ایرانی یکیست ارزِش خاِک بخارا و سمرقن ِد عزیز / نزد ما با گوهر و لعل بدخشانی یکی ست ما اگر چون شــاخهها دوریم از هم عیب نیست / ریشهی کوالبی و بلخی و تهرانی یکی ست از درفِش کاویان آواِز دیگر میرسد / بازوان کاوه و شمشیر سامانی یکیست چیست فرِق شع ِر حافظ، با سروِد مولوی؟ /مکت ِب هندی، عراقی و خراسانی یکیست فرق شــعر بیدل و اقبال و غالب در کجاست؟ / رودکی و حضرت جامی و خاقانی یکیست مرزها دیگر اســاِس دورِی ما نیستند / ای برادر! اصل ما را نیک میدانی یکیست «تاجکی»، یا «فارســی»، یا خویــش پنداری «دری» / این زبان پارســی را هرچه میخوانی، یکیست! این ســروده همچــون برگ زر در شــبکههای اجتماع ِی کاربراِن افغانســتانی دستبهدست شد و ســرودهها و ســخنانی از این دست گروهی از جوانان هراتی را چنان برانگیخت که در خیزشی خودجوش همهی تابلوهایی کــه در آن واژهی «سرک» جایگزین واژهی «خیابان» شده بودند از راهها و گذرها پایین کشیدند.