«درختآسوریک»نخستینپویانماییجهاندرشهرسوخته

درخت آســوریک منظومهی مفاخرهآمیزی اســت میان بز و نخل. داستان درخت آسوریک که کهنترین نوشتار ادبی پنداشته میشود، به دبیرهی(:خط) پهلوی نوشته شده و به زبان پارتی است، زباِن پارت ِی آمیخته به پارسی میانه. هرچند در روزگار ساسانیان داستانگویان و گوسانها (:نقاالن) آن را بازگو میکردند و به زبان پهلوی ساسانی

بازنویسی شده است، اما پیشینهی آن به دورهی اشکانی برمیگردد. درخت آسوریک، سرودوار است و کریستیان بارتولومه، ایرانشناس آلمانی، بر این باور بود که زبان آن پارســی میانهی اشــکانی است اما در زمان ساســانیان برخی واژگانش با پارســی میانهی ساسانی جایگزین شــدهاند. در این داســتان خوانندهی گفتوگوی درخت آســوریک (درخت خرما)، با یک بز هستیم، که در پایان به برتری بز میانجامد. گفته میشــود بز نمایندهی دین زرتشــتی و درخت آسوریک نمایندهی دین چندگونهپرستی آسور است. بهگفتهی برخی از تاریخپژوهان سفال کشف شده در شهر سوخته نشانگر نخستین پویانمایی (:انیمیشن) جهان است.