در سرودههای مایاکوفسکی، سخن میگوید زرتشت!

«.....بشنوید، سخن میگوید زرتشت، زرتشت نوین، زرتشت لبفریاد، زرتشت بیقرار، ناالن .... 5» این بخشی از سرودههای والدیمیر والدیمیروویچ مایاکوفسکی (۳۹۸1-۰۳۹1 میالدی) سراینده و درامنویس آیندهگرای (:فوتوریست) و انقالبی روسی است که نمایشهایش به تئاتر انقالب نامور بود. او که در آستانهی سیوهفتسالگی به سبب سرخوردگی شدید از وضعیت اجتماعی و سیاسی اتحاد شوروی با شلیک گلوله به زندگی خود پایان داد، یکی از شگفتیهای هنر شوروی شناخته میشود. او در یکی از سرودههای پرآوازهاش با نام «ابر شلوارپوش»که نمونهی برجستهی آیندهگرایی در ادبیات روسیه به شمار میرود، به روشنی شیفتگی خود را در برابر زرتشت، پیامبر آریایی و عیسامسیح نشان میدهد، اگرچه گاه در شیوهای خودستایانه، خود را با آنان همانند و همزاد میپندارد. «...چنین گفتم، زرتشتوار، از وعظم، مسیحگونه، جلجتاها برپا شد، در پتروگراد، در مسکو، در اوِدسا، در کیِف، شنوندگانم، یکصدا، بانگ برداشتند: بر صلیبش کنید!...»۶