آمار جنگلسوزیهای ایران در سه سال گذشته

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

شمار آتشسوزی در جنگلهای ایران، از اندازه گذشته است و دیگر نمیتوان خوشباورانه آن را در شــمار «بالیای طبیعی» برشمرد و از زیر بار مســوولیت پدید آمدن آن شانه خالی کرد. آمارهایی که در سالهای گذشته و حتا همین هفتهها از آتش گرفتن گسترههای پرشماری از جنگلهای ایران منتشر شده است خود گویای ژرفای چنین فاجعهای است؛ فاجعهای ملی که زیســتبوم ما را به روزهای مبــادا دچار کرده است. آســتینمان پر از آمارهایی است که مسووالن گزارش کردهاند و خبرگزاریها بازتاب دادهاند، حتا در بیشتر موارد گستردگی آتشسوزی به درستی اعالم نشده است. اینگونه گمان میرود که ارادهای برای نگاهبانــی از جنگلها وجود

ندارد و هکتار، هکتار جنگل است که میسوزد، بیآنکه خم به ابروی مسووالن بیاورد. تنها به یک نمونه اشاره کنیم که همین روزها خبرش آه از نهــاد ما بــرآورد: در 11 خرداد امســال جنگلهای زاگرس طعمهی آتش شد و بخش بزرگی از ســرمایهی بزرگ ملی در چند روز از میان رفت. دامنهی این آتشسوزی سهمگین، گســترههای جنگلی اســتانهای کهگیلویه و

بویراحمد، کرمانشاه، خوزستان، بوشهر، فارس، لرستان و بهاباد در استان یزد را درنوردید و حتا تهران هم از این فاجعه بیبهره نماند. پوشیده نیست که از میانرفتن جنگلها زندگی زمین را به خطر میاندازد. اینکه آتشســوزی جنگلها چه بر ســر حیات وحــش میآورد و جانوران آن گستره را به چه مرگ دردناکی دچار میسازد، خود داستان دلخراش دیگری است.