Amordad Weekly Newspaper

آتش؛ فروزهی پاک اهورایی

موبد دکتر مهربان پــوالدی زادهی 28 خورداد ماه 1358 خورشــیدی، دکترای فرهنگ و زبانهای باستانی و جانشین فرنشــین (:نایب رییس) انجمن موبدان تهران است.

- نویسنده گوهر برومندی

آتش نماد پاکی و پارسایی

به فرخندگی سوم آذرماه، جشن آذرگان

ســتایش‌پاک‌تو‌را‌باشد،‌ای‌آتش‌پاک‌گهر،‌ ای‌بزرگ‌تریــن‌بخشــود‌هی‌اهورامزدا،‌ای‌ فروز ‌های‌که‌در‌خوری‌ســتایش‌را.‌ای‌آتش‌ ای‌ بهترین‌ جلوه‌گاه‌ فروغ‌ یگان ‌هی‌ هســتی.‌ فــروزان‌باش،‌همــاره‌پر ُت َوت‌بــا‌زبان ‌ههای‌ سرخ‌فام‌درخشــنده‌باد.‌ای‌آتش‌تو‌جلو‌هی‌ فروغ‌بی‌کــران‌خداوندی.‌تــو‌جلو‌هی‌خرد‌ مقدس‌آفریدگاری.‌م ‌یکوشیم‌به‌یاری‌تو‌به‌ او‌نزدیک‌شویم‌(آتش‌نیایش). در‌باور‌زرتشــتیان‌آذر‌یا‌آتر‌به‌چم‌آتش‌نماد‌ اشــا،‌راستی‌و‌پاکی‌اهورایی‌است.‌آتش‌تنها‌ مای ‌های‌‌است‌که‌آلودگی‌به‌خود‌نم ‌یگیرد.‌در‌ همــه‌حال‌رو‌به‌باال‌م ‌یرود.‌خود‌م ‌یســوزد‌ و‌دیگــران‌را‌گرما‌و‌نــور‌م ‌یدهد.‌آتش‌یک‌ آخشیج‌مینوی‌است‌که‌به‌سه‌آخشیج‌گیتوی‌ دیگر،‌آب،‌باد‌(هوا)‌و‌خاک‌جان‌می‌بخشــد.‌ آتش‌آنچنان‌پاک‌و‌آســمانی‌اســت‌که‌آن‌ را‌از‌گون ‌هی‌اندیشــه‌و‌خــرد‌م ‌یدانند‌و‌ارج‌ می‌گذارند.‌آتش‌پاک‌و‌نور،‌نماد‌و‌شناســ ‌هی‌ دینی‌زرتشتیان‌است.‌هنگام‌نیایش‌بهدینان‌ به‌سوی‌نور‌و‌روشنایی‌ایستاده‌و‌به‌پرستش‌ اهورامزدای‌یکتا‌م ‌یپردازند.‌جشن‌آذرگان‌یا‌ آذرجشن‌جش ‌نهای‌ماهیان ‌هی‌زرتشتیان‌است‌ که‌به‌روز‌آذر‌از‌ماه‌آذر‌برابر‌با‌سوم‌آذرماه‌در‌ سالنمای‌رسمی‌کشور‌برگزار‌م ‌یشود.‌جشن‌ آیین‌دینی‌فرهنگی‌هماره‌پویایی‌اســت‌که‌ بالندگی‌و‌پیشــرفت‌را‌دربــر‌دارد.‌هر‌آنچه‌ شــادمانی،‌زنده‌ماندن‌و‌خشــنودی‌آدمی‌را‌ فراهم‌سازد‌از‌جایگاه‌واالیی‌برخوردار‌است.‌ پیرامون‌جایگاه‌جش ‌نها‌به‌ویژه‌جشن‌آذرگان‌ با‌موبد‌دکتر‌مهربان‌پوالدی،‌دکتری‌فرهنگ‌ و‌زبا ‌نهای‌باستانی،‌جانشین‌فرنشین‌انجمن‌ موبدان‌تهران،‌بــه‌گف ‌توگو‌پرداختیم‌که‌در‌ ادامه‌م ‌یخوانید:

جهان‌بزر ‌گتر‌از‌آن‌اســت‌که‌در‌پندار‌بیاید‌ و‌در‌اندیشــه‌بگنجــد.‌هســتي‌بزر ‌گتر‌از‌ پنداشت‌و‌گمان‌آدمی‌است‌و‌آفریدگاری‌که‌ آفرینند‌هی‌این‌هســتي‌است‌باید‌بزر ‌گتر‌از‌ خیال‌و‌گمان‌باشــد‌و‌آن‌نیز‌که‌بزر ‌گتر‌از‌ هستي‌است‌در‌پندار‌نگنجد‌و‌در‌وصف‌نیاید. اشوزرتشــت‌اســپنتمان،‌بزرگی‌و‌یکتایی‌را‌ ویژ‌هی‌اهورامزدا‌م ‌یدانــد‌و‌او‌را‌آفرینند‌هی‌ یکتا‌و‌خداوند‌توانا‌م ‌یداند.‌ اما‌پرســش‌نهایی‌این‌است‌که‌چگونه‌در‌این‌ گیتی‌به‌شناسایی‌و‌شناخت‌درست‌دست‌یابیم. یکی‌از‌را ‌هها‌نیایش‌آتش‌زندگی‌است،‌که‌در‌ اوستا‌آن‌را‌با‌نیروی‌زیست‌ه ‌مسو‌م ‌یدانیم.‌

یک‌نکت ‌هی‌‌مهم‌در‌اوســتا‌آن‌است‌که‌هر‌ انسان‌در‌هر‌زمانه‌و‌هر‌روز‌باید‌آتش‌زندگی‌ را‌بــا‌خالص‌ترین‌عناصر‌روشــن‌و‌فروزان‌ نگاه‌دارند‌چــون‌آتش‌نشــانه‌و‌نماد‌پاکی‌ در‌روحانیت‌آدمی‌اســت،‌‌هرگاه‌م ‌یخواهند‌ شــعل ‌های‌بیافروزنــ­د‌باید‌از‌چوب‌خشــک‌ خو ‌شبو‌که‌ب ‌یدود‌م ‌یســوزد‌استفاده‌کنند.‌ یعنی‌هر‌روز‌آتش‌زندگی‌را‌با‌هوشــیاری‌و‌ نور‌پاک‌منشی‌روشن‌و‌اســتوار‌کنند.‌بدانیم‌ که‌خواست‌جاودانگی‌زندگانی،‌رسیدن‌به‌نور‌ و‌گوهر‌مزدا‌و‌یکی‌شدن‌با‌آن‌است.‌ در‌«یســنا،‌هــات‌26‌»‌از‌آذر‌اهورایــی‌با‌ ویژگی‌هایــی‌چــون‌«برازنــد ‌هی‌نیایش»،‌ «گشــایش‌بخش»‌و‌«پناه‌بخش»‌یاد‌شــده‌ است‌و‌از‌او‌شــادکامی،‌زندگی‌دراز،‌آسایش‌

همگانی،‌کامروایی‌و‌روشنایی‌خواستار‌شده‌اند.‌ پس‌اگر‌هر‌یک‌از‌ما‌نــور‌ایمان‌اهورایی‌را‌ کــه‌از‌فراگیری‌علم‌و‌دانــش‌و‌پایبندی‌به‌ آن‌ب ‌هدســت‌می‌آید،‌در‌خود‌افروخته‌داشته‌ باشیم‌سرانجام‌آن‌آســایش‌آسان‌و‌فراوان،‌ فرزانگی،‌افزونی،‌شــیوایی‌زبان‌و‌هوشیاری‌ روان‌و‌پس‌از‌آن‌خرد‌بزرگ،‌نیک‌و‌بی‌زیان‌ و‌پس‌از‌آن‌دلیری،‌اســتواری،‌هوشیاری‌و‌ بیداری،‌فرزندان‌برومند‌و‌کاردان،‌کشورداری‌ و‌انجمــن‌آرا،‌بالنده،‌نی ‌ککردار،‌آزادی‌بخش‌ و‌جوانمرد،‌که‌خان ‌هی‌کشور‌را‌آباد‌می‌سازند‌ خواهیم‌داشت‌که‌این‌همان‌ترجم ‌هی‌بخشی‌ از‌یسنای‌26‌(آتش‌نیایش)‌است.‌‌‌

بنابرایــن‌نــور‌و‌روشــنایی‌دارای‌اهمیــت‌ بسزایی‌اســت.‌در‌فرهنگ‌ایران،‌آتش‌یکی‌ از‌پدید‌ههای‌طبیعی‌ســتودنی‌اســت‌چون‌ گرمای‌زندگی‌را‌در‌کالبــد‌دیگر‌پدید‌ههای‌ هســتی‌جاری‌م ‌یســازد‌و‌با‌نــور‌خود‌که‌ نشــانی‌از‌آذر‌اهورایی‌است‌جان‌و‌دل‌یاران‌ اهورامــزد­ا‌را‌روشــنایی‌می‌بخشــد‌تا‌اینکه‌ اجدادمان‌در‌ایران‌باســتان‌بــرای‌هر‌یک‌از‌ فروز‌ههای‌اهورایی،‌امشاســپند­ان‌و‌ایزدانی‌ قرار‌م ‌یدهند‌و‌جشن‌و‌شادی‌را‌برای‌هریک‌

بنیاد‌م ‌ینهند.‌یکی‌از‌آ ‌نها‌جشــ ‌نهای‌آتش‌ است‌که‌دیرینگی‌آن‌به‌جش ‌نهای‌آریایی‌از‌ اقوام‌هندوایرانی‌و‌هندواروپای­ی‌می‌رسد. ‌برپایی‌جشــن‌آذرگان‌بــا‌افروختن‌آتش‌یا‌ رفتن‌به‌آتشــکده‌همراه‌است.‌‌آذر‌در‌اوستا‌ «آ َتر/‌آتَرش»‌و‌در‌پهلوی‌«آ ُتر‌/‌آ َتخش»‌و‌ در‌فارسی‌امروز‌«آذر‌/‌آتش»‌است‌و‌در‌زبان‌ ُکردی‌و‌لَکــی‌آ ِگر‌و‌آیِر‌و‌در‌زبان‌لری‌تش‌ هم‌گفته‌م ‌یشــود.‌آذر،‌ایزد‌نگاهبان‌آتش‌و‌ فروز‌هی‌اهورامزداس­ــت‌از‌ای ‌نرو‌گاه‌او‌را‌در‌ شــمار‌امشاسپندان‌آورده‌اند.‌آفرینش‌آتش‌را‌ که‌در‌هم ‌هی‌وجوه‌هســتی‌جاری‌اســت‌به‌ اردیبهشــت‌پیوند‌م ‌یدهند.‌در‌کتاب‌پهلوی‌ بندهش،‌در‌بخش‌آفرینش‌آمده:‌«ســ ‌هدیگر‌ از‌مینویان‌اردیبهشــت‌اســت.‌او‌از‌آفرینش‌ جهانی‌آتش‌را‌به‌خویش‌پذیرفت». ‌از‌میــان‌گ ‌لها‌«آذریــون»‌گل‌ویژ‌هی‌آذر‌ شناخته‌شده‌و‌آمده‌است:‌«...‌این‌را‌نیز‌گوید‌ که‌هر‌گلی‌از‌آن‌امشاسپندی‌است؛‌و‌باشد‌که‌ گوید:...‌آذریون‌آذر‌را‌...».‌در‌متون‌فارســی‌ گل‌آذریون‌را‌به‌نا ‌مهــای‌دیگری‌همچون‌ «آذرگون»،‌«گل‌آتشــی»‌یا‌«گل‌آتشین»‌ نیز‌نامیده‌اند. در‌گاه‌شــمار‌مزدایی‌ایران،‌روز‌نهم‌هر‌ماه‌ آذر‌روز‌نــام‌دارد‌و‌فرخندگی‌هم‌نامی‌روز‌و‌

ماه‌به‌نام‌ایزد‌آذر‌و‌بزرگداشــت‌جایگاه‌آن‌ دراندیشــ ‌هی‌ایرانیان‌شــوند‌برگزاری‌جشن‌ آذرگان‌اســت.‌ما‌زرتشــتیان‌به‌گاه‌نیایش،‌ زندگی‌سرشــار‌از‌آسایش‌و‌بهروزی‌را‌برای‌ نیک‌اندیشــان‌روزگار‌آرزو‌م ‌یکنیم‌و‌آتش‌را‌ در‌کنار‌ســه‌آخشــیج‌دیگر‌آب،‌خاک‌و‌هوا‌ گرامی‌داشته‌و‌از‌آتشکد ‌هها‌به‌نشان ‌هی‌مهر‌و‌ پاکی‌در‌جای‌زندگی‌خود،‌پاسداری‌م ‌یکنیم‌ و‌بــه‌هنگام‌نیایــش‌از‌روشــنایی‌آتش‌نیز‌ همانند‌نورهای‌دیگر،‌در‌جایگاه‌پرست ‌شســو‌ (:قبله)‌بهره‌م ‌یگیریم.‌ پیش‌از‌فراگیری‌ویروس‌کرونا،‌ما‌زرتشتیان،‌ جشــن‌آذرگان‌را‌روزی‌خجســته‌دانسته‌و‌ در‌سراسر‌ایران‌در‌آتشــکد‌هها‌و‌مکا ‌نهای‌ سپندینه،‌جشن‌م ‌یگرفتیم.

سخن ورجاوند درمانبخشتر­ین است

امیدواریــ­م‌در‌این‌روزهای‌ســخت‌کرونا‌با‌ شکیبایی‌و‌بردباری‌و‌ماندن‌در‌خانه‌و‌خواندن‌ بخش‌هایی‌از‌اوستا‌چون‌اردیبهشت‌یشت‌که‌ در‌آن‌آمــده:‌بیماری‌را‌برم ‌یاندازد،‌از‌نیروی‌ اوست‌که‌بیماری‌دور‌م ‌یشود،‌سخن‌ورجاوند‌ درمان‌بخش‌اوســت،‌درما ‌نبخش‌است‌و‌از‌ همه‌‌درمان‌بخش‌ترین‌درمان‌بخ ‌شهاســت‌و‌ فرد‌با‌آن‌از‌درون‌درمان‌م ‌یشود‌و‌این‌دوران‌ را‌م ‌یگذراند. امیدواریم‌که‌پس‌از‌پروند ‌هی‌کرونا،‌بیشتر‌از‌ گذشته‌جش ‌نها‌را‌برگزار‌کنیم‌و‌از‌حا ‌لوهوای‌ یکدیگر‌بیشتر‌باخبر‌شویم.‌ درگا ‌تهــا‌کتاب‌آســمانی‌زرتشــتیان‌هات‌ 34‌بند‌1‌داریم‌که‌خوشــبختی‌از‌آن‌کسی‌ اســت‌که‌در‌پی‌خوشــبختی‌دیگران‌باشد.‌ در‌این‌دوران‌و‌زمانه‌و‌با‌گســترش‌ویروس‌ کرونا،‌گواه‌برآن‌اســت‌که‌چگونه‌پزشکان‌و‌ پرســتاران‌و‌بسیاری‌از‌سازما ‌نها‌و‌نهادهای‌ دولتــی،‌غیردولتی‌و‌مــردم‌نهاد‌پوی ‌شهایی‌ را‌برای‌پیشــگیری‌از‌دچار‌شــدن‌به‌کرونا‌ راه‌اندازی‌و‌اجرا‌کرده‌اند‌تا‌با‌بانگ‌هم‌نوایی‌ و‌همدلی‌این‌ویروس‌را‌نابود‌و‌از‌بین‌ببرند.‌ مسووالن‌ارجمند‌برای‌خوشبختی‌و‌ادام ‌هی‌ زندگی‌دیگران‌چه‌فداکاری‌هایی‌انجام‌داده‌ و‌م ‌یدهنــد‌و‌ایــن‌کار‌در‌فرهنــگ‌ایرانی‌ ریشــ ‌های‌بیش‌از‌سه‌هزار‌ساله‌دارد‌که‌خود‌ سبب‌ساز،‌خوشــبختی‌یا‌شــادی‌بنیادین‌و‌ پایدار،‌خرســندی‌خاطر،‌شادمانی‌و‌رامشنی،‌ شکوفایی‌و‌باروری‌ذهن،‌گرایش‌به‌معنویت‌ و‌افزایش‌همدلی‌و‌نوعدوستی‌م ‌یشود.‌ آذرگان‌بر‌هم ‌هی‌ایرانیــان‌و‌آزادگان‌جهان‌ خجســته‌و‌فرخند ‌هبــاد‌و‌نور‌آتــش‌دل‌تان‌ پرفروز‌و‌بر‌فراز‌باد.

آذر؛ ایزد نگاهبان آتش و فروزهی اهورامزدا

 ??  ??
 ??  ??

Newspapers in Persian

Newspapers from Iran