تلگرام و سؤالهای بیجواب

مینو مؤمنی - با قطعی روز گذشــته در شــبکه اجتماعی پرنفوذ و پر مخاطب تلگرام، بار دیگر این نکته مورد توجه قرار گرفت که تلگرام صرفاً یک شبکه اجتماعی مانند توئیتر و فیس بوک نیست که جنبه خبری و اطالعرســانی داشته باشــد. چرا که این پیام رسان به نوعی با زندگی اقشار مردم گره خورده اســت و خأل آن میتواند به طور جدی قابل لمس باشــد. از ســوی دیگر این اختالل نشان داد که کاربر ایرانی جایگزیــن مناســبی بــرای تلگرام هنوز در ذهن ندارد. هر چند در یکماه گذشــته و با شــایعه فیلتر تلگــرام عزم جدی از ســوی متولیان امر برای کوچ به پیام رســانهای داخلی مهیا شــده است اما همچنان شــاهد هستیم اقبالی به این پیام رســانهای داخلی از ســوی عموم مردم صورت نگرفته اســت و جالب اینجاســت حتی در مواردی مسئولینی که بارها مخالفت خود را با این شــبکه اجتماعی مطرح و این شــبکه را یک شبکه جاسوس و متعلق به صهیونیستها معرفی کردهاند و در فراخوان کوچ به پیامرســانهای داخلی نخســتین گام را برداشــتند، بهدلیل عدم اســتقبال کاربران از پیام رسانهای داخلی بار دیگر فعالیت خود را در تلگرام از سر گرفتند و حتی بسیاری از موافقان فیلتر این شبکه اجتماعی همزمان با فعالیت در چند پیام رسان داخلی همچنان برای حفظ مخاطبان خود در تلگرام نیز به فعالیت خود ادامه میدهند. این دوگانگی در رفتار این سؤالها را در ذهن بسیاری شکل میدهد سؤالهایی از این دست، چرا تلگرام نزد مخاطبان ایرانی محبوبتر از دیگر پیام رسانها است؟ چرا کاربران ایرانی تلگرام را بیشتر از رقبای خارجی خود همچون واتس اپ مورد اقبال قرار دادهاند؟ آیا فیلتر تلگرام میتواند روشی مناسب برای رویآوری کاربران به سمت استفاده از پیام رسانهای داخلی باشد؟ یک پیام رسان داخلی باید دارای چه ویژگیهایی باشد که بتواند کاربران را به عضویت و ماندگاری در شبکه حفظ کند؟ آیا در حال حاضر پیام رسانهای داخلی قدرت رقابت با پیام رسانهای خارجی را دارند و دهها سؤال دیگر، سؤالهایی که اگر متولیان امر فارغ از نگاه جناحی و سیاسی کنار هم برای آنها پاسخ مناسبی بیابند شاید یکبار برای همیشه داستان پیام رسانهای داخلی و خارجی به سرانجام برسد.