همان کادرهای همیشگی

ســال 72 يــا ۳7 بــود كه بــرای اولين بــار بــرای عکاســى ورزشــى قــدم بــه ورزشــگاه گذاشــتم. ماجرا هــم تا جايى كــه يــادم مىآيــد از اينجا كليد خورد كه مــن و يــک عکاس خانــم با هم همــکار بوديــم و طبيعتاً چون همــکار خانــم نمىتوانســت وارد ورزشــگاه شــود و از مسابقه عکاســى كند، قرعه به نام من افتاد و رفتم برای عکاسى. ناگفته نماند كه خيلى هم مشتاق و عالقهمند به عکاسى ورزشــى نبودم ولى خب طبيعت كار ما اين است كه گاهى كاری را انجام دهيم كه شايد چنــدان عالقهمنــدش نيســتيم. بــرای من هيچوقتعکاسىورزشىكارهيجانانگيزی نبــوده! در تمــام دنيا هــم اينطوری اســت كــه رشــتههايى مثــل فوتبــال در قيــاس بــا ورزشهايــى مثــل بوكــس، ســواركاری، ژيمناســتيک و .... بــرای عکاسهــا آنچنــان جذابيتى به لحاظ تصويــری ندارد؛ دليلش هم شــايد اين باشــد كه فوتبال دچــار تکرار مىشــود و صحنههايى را كه شکار مىكنيد، آنچنــان، نســبت بــه قابهــای ديگــری كه شــما ديده يا قبالً خودتــان گرفتهايد تفاوتى نمىكنــد. از طــرف ديگــر محدوديتهايــى كــه در ايــن زمينــه وجــود دارد مزيد برعلت شــده كــه عکاسها كمتــر به آن عکســى كه خودشــان دلشــان مىخواهــد برســند. مثالً قبــالً اينطــور نبــود كــه شــما در يــک جای خــاص -ويــژه عکاسهــا- ثابــت بنشــينيد و قــدرت مانــور و حركــت در اطــراف زميــن نداشــته باشــيد. همين، لنز و چشــم شما را به زاويههايى مشــخص محــدود مىكند. ما ســالهای گذشــته خودمان جا را براســاس حساســيتهای بــازی تعريــف مىكرديم و مــدام در تکاپــو بوديم. حتــى از عکسهايى كــه از ســاليان گذشــته عکاســى در رشــته فوتبال مىشــود پيدا كرد مشخص است كه عکاسها در آن دوران، حتى هنگام پنالتى، روی خــط هجده قدم مىآمدند و عکاســى مىكردنــد. امــروز ديگــر اينطــور نيســت و محدودهها اجــازه نمىدهد كه يک عکاس تمام خالقيتش را به كار بگيرد و صحنههای خاص را شــکار كند. همين هم هست كه ما از جامجهانى گذشته به اين سو عکسهای خــاص نمىبينيــم و همه عکسهــا تقريباً شبيه همانهايى هستند كه پيشترها گرفته شــده اســت. عکسهای مفهومى از فوتبال هم به هميــن اندازه محدود اســت. مثالً ما از جــام جهانــى 8۹ يک عکــس را به خاطر داريــم كه فابيــن بارتــز در جدال بــا رونالدو است و جدال اين دو كشمکشهای تاريخى فرانسه و پرتغال را به خاطر آدم مىآورد. از اين نمونه عکسها كم است. من تا حدودی اهل فوتبال هســتم اما تا امروز نشــده بدون دوربيــن و در جايــگاه آدمهــای معمولــى فوتبال تماشــا كنــم و هر وقت كــه برای يک بازی رفتهام، دوربين روی دستم بوده است. بازی ديروز پرسپوليس و كاشيما هم فارغ از نتيجه و تمام مســائل فنى و حاشيهایاش، يــک نکتــه را در ذهــن مــن پررنــگ كــرده و آنهــم مســأله ورود خانمهــا بــه ورزشــگاه اســت و علىالخصوص شــادمانى از ورود و حضور عکاسها و خبرنگاران ورزشى زن در ورزشــگاه؛ طبعاً بايد از اين رخداد، بهعنوان يک دســتاورد يــاد كــرد و آن را بــه فال نيک گرفت.