لپ تاپ واینر

در ســاعت پنــج و نیــم صبــح روز پنجشــنبه 27 اکتبــر – 12 روز قبــل از انتخابات – مککیب با ارســال ایمیلی گفت که الزم اســت تیم نیمسال ماقاتی با من داشته باشند. من هیچ ذهنیتی در مورد اینکه جلسه در چه موردی است، نداشتم و البته با این وجود از دفترم خواستم که هرچه زودتر ترتیبات الزم را برای تشکیل جلسه انجام دهد. ســپس در صبح همان روز لبخند زنان وارد اتاق کنفرانســی شــدم که رهبرانتیمنیمسال،حقوقدانانومدیراناجراییرویهمانصندلیهایینشسته بودنــد که قباً و در مدت یک ســالی کــه روی پرونده کلینتــون تحقیق میکردیم، بهطور منظم آنها را در همان محل ماقات میکردم. بافاصله و در حالی که روی صندلی خودم جا به جا میشدم، گفتم: «اعضای گروه دوباره دور هم جمع شدهاند.» بعد پرسیدم: «چه خبر؟» مدتها بود که این طوری لبخند نزده بودم. اعضای تیم توضیح دادند که ظاهراًلپ تاپ واینر حاوی صدها هزار ایمیل ارسالی از سیســتم ایمیل شــخصی هیــاری کلینتون اســت. این میتوانســت گنجینهای از ایمیلهــای کلینتون باشــد. کلینتون در ســال 2014 حدود ســی هــزار ایمیل را به وزارت خارجــه بازگردانده و حدود ســی هزار ایمیل دیگر را هم با این اســتدالل که شخصی هستند، حذف کرده بود. این گنجینه بسیار بیشتر از مجموع این دو دسته ایمیلهای هیاری کلینتون بود. اما موضوع دیگری که توجه اعضای تیم نیمسال را جلب کرد، این بود که آنها در تحقیقاتشــان هرگز نتوانســته بودند ایمیلهایی را از ماههای نخســت مسئولیت خانم کلینتون در وزارت خارجه به دست بیاورند، دورهای که او در آن مدت از سیســتمBlackBerry AT&T استفاده میکرد. اعضای تیم تحقیق مشتاق بودند که آن ایمیلهای اولیه را پیدا کنند، چون معتقد بودند اگر شاهد و مدرک مهمی وجود داشته باشد، احتماالً باید درون ایمیلهایی نهفته باشد که در شروع کار خانم کلینتون بهعنوان وزیر خارجه رد و بدل شده و به دورهای مربوط میشود که وی تازه ایمیلهای شخصی خود را راهاندازی کرده بود. ما هرگز ایمیلهایاولیهرویسیستمبلکبریراپیدانکردهبودیم.شایددراینایمیلهای اولیه به خانم کلینتون گفته شده باشد که نباید از ایمیل شخصی استفاده کند و یا مطلعشدهباشدکهنحوهبرخوردشبامسائلطبقهبندیشده،نامناسباست.