پایان خواب تلخ «آشغالهای دوست داشتنی»

اگرچه فیلمهایش همیشه طعم توقیف را چشــیده و با وقفه چند ســاله رنگ پرده اکران را دیده بود و حتی «خواب تلخ»اش رکورددار توقیف 12 ســاله بود اما محســن امیریوســفی در بدبینانهتریــن پیشبینی هــم فکــرش را نمیکرد فیلمــی که قصد کرده به تعبیر خودش با محوریت وحدت ملی بســازد چنین سرنوشــت پرغصهای داشته باشد. بازنویســی شانزده باره فیلم و بــاال و پاییــن رفتــن از پلههــای وزارت ارشــاد کــه ایــن فیلمســاز را تا پای ســکته مغزی هم رســاند و روانه بیمارستان کرد، از همــان ابتدا از مســیر دشــوار پیش روی «آشــغالهای دوست داشــتنی» حکایت داشــت امــا امیریوســفی امیــد داشــت با دریافت پروانــه نمایش باالخــره روزهای خوش هم از راه برســد و با برطرف شــدن ســوءتفاهمها فیلــم فرصــت اکــران پیدا کنــد. با وجــود این، نه تنها پروانه ســاخت بلکــه صدور چند بــاره پروانه نمایش هم تضمینــی بــرای پایــان روزهــای ناخوش نبود؛ فیلم نه مجال نمایش در جشنواره را یافت و نه پایش به جشنوارههای خارجی بــاز شــد؛ اگرچه ایــن دومی خودخواســته بود: «آشــغالهای دوســت داشــتنی را به هیچ جشنواره خارجی ندادم. از اول گفتم نخســتین نمایش فیلم بایــد داخل ایران باشد». محسن امیریوسفی بیش از 6 سال خانهنشینشدوفیلمینساختتاتکلیف فیلمی که توقیف آن را حاصل سوءتفاهم میدانســتند روشــن شــود: «با اکــران این فیلمهــا خواهیــد دیــد کــه چه عمــری از فیلمسازان هدر رفته و دالیل اکران نشدن آن چقدر بچگانه بوده است.» تالشهای ایــن فیلمســاز بــرای اکــران فیلمــش بــه خودی خود پتانســیل تبدیل شــدن به اثر ســینمایی را دارد امــا خــود امیریوســفی معتقد اســت حاال که طلســم چند ســاله نمایش فیلم شکسته و رسماً رفع توقیف شــده بهتــر اســت همــه آن به فراموشــی ســپرده شــود. او در اولیــن اکــران عمومی «آشغالهایدوستداشتنی»گفته:«فکر کنید این فیلم همین هفته پیش ســاخته شده و اینکه ششًسال توقیف بوده و تمام اتفاقات بد را کامال فراموش کنید.»