ویژگیفرهنگسیاسیما ناامیدیوبدبینیاست

ایــران کشــوری پهناور بــا اقــوام و گروههــای مختلف است. در این پهنه، ادیان و مذاهب، اقوام و زبانهای مختلف، طیفها و طبقات متنوع در کنار هم زیست میکننــد. بنابراین اگر بخواهیم مشــخصات فرهنگ سیاســی غالب بر این کشــور را مطالعه کنیم باید کار تحقیقی بزرگی در تمــام اعضا و ارکان این جمعیت انجــام گیــرد. اما اگر بــا اغماض و تســامح بخواهیم فرهنــگ سیاســی غالب مردم ایــران را معرفی کنیم و آن را بــه بخــش قابــل توجهــی از جمعیــت ایــران تعمیــم بدهیــم بایــد بگویم کــه ناامیدی بــه اصاح آینده و ســرخوردگی از وضعیت موجود، بارزترین ویژگی فرهنگ سیاسی ما در این لحظه از تاریخ ایران است. نســل جوان دچار نوعی کرختی نســبت به سیاســت و امر سیاسی شدهاند و بتدریــج کــه ایــن جمعیتی کــه امــروز ناامید و بــدون چشــمانداز خود را تصویــر میکنند، پا بــه میانســالی میگذارند، فرهنگ سیاســی جدیدی را ایجــاد میکنند که بدبینی افراطی با چاشــنی تئوریهای توطئه در تحلیل امور اســت. ایــن وضعیت تــا جایی پیش مــیرود که فرد مســائل جاری و امور سیاســی-اجتماعی و تحوالت ایران را به دیــده بدبینی مینگرد و کار به جایی میرســد که شــاهد هســتیم افراد کنشــگر سیاســی که سال 57 در پیروزی و به ثمر رســیدن انقاب نقش داشــتند، کنشگری خودشان را هم زیر ســؤال میبرنــد و در کل خود را بازیچه میبیننــد. این موضوع در واقع ثمره یک دوره سرخوردگی و ناامیدی است که به انکار کنشگری مشارکتی و بدبینی و انفعال ختم میشود. جامعهشناســان و مســئوالن باید نســبت به این خطر آگاه باشــند و بدانند که این موضوع برای یک جامعه اگر تبدیل به یک فرهنگ سیاسی فراگیر شــود بسیار خطرناک خواهد بود زیرا افراد جامعه به مرور در پیله انفعال و عدم مشــارکت میغلتند و کشور بهسمت نابودی میرود. امروز که هنوز بارقههایی از کنش سیاســی و عاقهمندی به مشــارکت در سرنوشت کشور در جمعیتــی از مردم وجــود دارد باید جلوی فاجعه را گرفت و مردم را از دام بدبینی و ناامیدی رهاند. مــن معتقــدم کــه کنــش سیاســی و عاقهمندی به سیاســت هنــوز وجود دارد و نمونــه آن میهمانیهــا و انواع دور هم جمعشــدنهای ماســت که حول محور بحثهای سیاســی و تحلیل و تفســیر میچرخد. توی تاکســی و اتوبــوس و اداره هم بحثهای سیاســی و تحلیل امــور روز، هنوز برچیده نشــده اســت و به نوعی تــداوم دارد. این یعنــی جامعه ما باوجــود گرفتار شــدن در چرخــه ناامیدی، ســرخوردگی و بدبینــی ولی هنــوز از نظر کنش سیاســی خنثی نشــده اســت و امید داریم که با جان گرفتن جامعه مدنی و نهادهــای عمومی، این کنش سیاســی بخوبی در مســیر مشــارکت فعال در سرنوشــت سیاســی کشــور قرار گیرد تا ثمراتی را برای حیات سیاســیاجتماعی ایران به ارمغان بیاورد.