او جان تازهای به غزل بخشید

بــه او لقبهــای فراوانــى دادهاند و «شــير بيشه غزل» و«پــدر غــزل مــدرن ايــران» از جملــه ايــن لقبهــا هســتند. حســين منــزوی اولين دفتر شــعرش را ســال 1350 منتشــر كرد و بعــد وارد راديــو و تلويزيــون ملى ايران شــد و در گــروه ادب در كنار نادر نادرپور شــروع به فعاليت كــرد. او مدتــى هــم مســئول صفحه شــعر مجله ادبى رودكى بود و در ســال نخســت انتشار مجله ســروش با ايــن مجله همكاری داشــت. حســين منزوی، از جمله تأثيرگذارترين شــاعران معاصر در حوزه غزل فارسى بود و چشمه زالل او، باعث شــد تا غزل بعــد از منزوی همچنــان به رگههای پــر جوش و خروش خــود ادامه بدهــد. او يكى از ظرفيتســازان غزل فارســى بود كه به اين قالب كهــن فارســى جانى تازه بخشــيد. هميــن بود كه بعــد از رفتنش، كنگرهها و بزرگداشــتها با مرور يادهــا و خاطرات بســياری دربــاره او برگزار شــد. چند روز پيش هم همايش درآمدی بر دوساالنه غــزل منــزوی بــا پيــام وزيــر فرهنــگ و ارشــاد اســالمى در زنجان برگزار شــد تــا در اين همايش به وجوه مختلف شــعر حســين منــزوی پرداخته شــود. ســيدعباس صالحــى در پيام خــود به اين همايــش ضمــن تأكيــد بــر ايــن نكته كه حســين منزوی چهره ممتاز ادبيات معاصر و غزلســرای نوپــرداز بــود، گفــت: او بــا ثبــات قدم و شــناخت دقيق از مســير ادبى، توانســت قالب ســنتى غزل را بــا نگاهــى امروزيــن بياميزد و بــه آن جان تازه ببخشــد. صالحــى بابيــان اينكــه دو ســاالنه غزل حســين منــزوی حاصل دو حســن نيت و حســن اتفاق اســت، ادامه داده اســت: يكــى ارج نهادن به حضور شايســته منزوی در شعر امروز ايران كه خواســته بحق اهالى ادبيات و ديگری ارج نهادن به غزل بهعنوان زندهترين و پوياترين قالب شعر فارســى اســت. در ايــن پيام آمــده اســت: منزوی اگرچــه در ســالهای ابتدايــى حيــات ادبــىاش آنچنــان كه بايــد قدر نديــد؛ اما بهتدريــج جايگاه او در شــعر ايرانزمين بيشازپيش نمايان شــد و امروز نيز همچنان اين اشــتياق را در دوســتداران او مىبينيم. البته حاصــل اين دو اتفاق، توجه به شــاعران جوانى است كه سنت شــعری ايران را با نگاه دقيق و عميق به قلههای رفيع ادب پارســى ادامه دادهاند. شاعر «با عشق در حوالى فاجعه»، «از شــوكران و شــكر»، از «كهربــا و كافــور» ...و روز شانزدهم ارديبهشت ســال 13۸3 بر اثر نارسايى قلبى و ريوی در تهران درگذشت و در كنار آرامگاه پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.