طالیی ناب با عیاری ممتاز

داریوش طالیی موسیقیدان شهیر ایرانی پا به به 67 سالگی گذاشت

داریــوش طالیــی موســیقیدان، نوازنده تــار و ســهتار 6۲ بهمن 1331 در تهران بــه دنیا آمد. طالیی بهخاطــر کتاب «تحلیــل ردیــف» که خود ایــن کتاب را نقطه عطفــی در زندگی هنری و علمــی میدانــد برنده جایزه کتاب ســال ایــران در ســال ۵۹31 شــد. او از 11 ســالگی به هنرســتان موســیقی رفت و به تحصیل موســیقی کالســیک غربــی و موســیقی ایرانــی بــا ســاز تخصصــی تــار پرداخت. شــروع آموختن تار در همان هنرستان نزد علیاکبر شــهنازی باعث عالقــه خاص او به ساز تار و موسیقی ایرانی شد و در نهایت پــس از گرفتــن دیپلــم هنرســتان همزمان بــه تحصیل در رشــته موســیقی دانشــکده هنرهــای زیبــای دانشــگاه تهــران و کار در مرکز حفــظ و اشــاعه موســیقی پرداخت. داریــوش طالیــی طــی ایــن دوران نــزد استادانی چون علی اکبر شهنازی، نور علی برومند، عبــداهلل دوامی، یوســف فروتن و سعید هرمزی به تکمیل آموختههای خود در ســنتها و مکاتــب مختلف موســیقی دســتگاهی ایرانی پرداخت. او که از ســال ۵۵31 در دانشــگاه تهــران بهعنوان عضو هیــأت علمــی دانشــگاه، موســیقی ایرانی مشــغول تدریس اســت در ســال ۸۵31 با دریافــت بورســیه از دولــت فرانســه برای ادامــه تحصیل عازم کشــور فرانســه شــد و ضمن تحصیل موسیقیشناســی تا مقطع دکتــری در دانشــگاه نانتــر بــه شناســاندن موســیقی ایرانی از طریــق تدریس، اجرای کنسرت و انتشــار موســیقی ایرانی در اروپا و امریــکا پرداخــت. داریــوش طالیــی از ســال 1371 پــس از بازگشــت بــه ایــران تاکنــون عضو هیأت علمی گروه موســیقی دانشــگاه تهران اســت و طی این ســالها ضمــن تدریس در دانشــگاه بــه تألیف آثار موسیقی و اجرای کنســرت پرداختهاست. «جنگ و صلح» با همراهی تمبک «ناصر فرهنگفــر»، «جلــوه گل» بــه خوانندگی «علیرضا قربانی» از جمله آثار او در حوزه موسیقی است.

داريــوش طاليــى موســيقيدان شهير ايرانــى پا بــه به 67 ســالگى گذاشــته اســت. هنرمنــدی مــؤدب، متيــن، كمگــوی و گزيــده گــوی. طاليــى بــه هنرهــای متعــددی متجلــى و آراســته اســت كه به باور راقم اين سطور در صدر آنهــا ادب و وقار اســت. ســنجيده ســخن مىگويــد و جــز بــه ضــرورت دهــان بــاز نمىكنــد. جــدا از آنكه در كالم ممســک اســت اساســاً نيــازی بــه بيــان كارنامــه فعاليــت خــود نــدارد زيــرا گنجينــه غنى آثــاری كــه از او برجــای مانــده بــه هــزار زبــان در ســخن اســت. اگر هســت مرد از هنــر بهرهور/ هنر خــود بگويد نه صاحب هنــر. طاليى به تباری از هنرمندان تعلق دارد كــه دولــت دنيــا را بندگــى نمىكند. هنر خود را پــاس مىدارند و بر در ارباب بىمــروت دنيا نمىنشــينند تــا خواجه از در درآيد و به مالطفت دستى بر سرشان كشــد. روی در روی يــار كردهانــد و پشــت بــه روزگار. او اينــک بيــش ازچهــار دهــه اســت كه خــود را وقف اعتالی موســيقى اين كهن بوم و بر كرده اســت. شــيفتگان درخت تنــاور و تنومند آواز ايران هيچگاه دو اثــر فاخر «دود عود» و «شــب وصل» را كــه در هــر دو كار طاليــى بــا تبحــر بىماننــدی نواخته از يــاد نمىبرند. قدر ايــن خادم صديــق را بدانيم شــايد ديگر هيچگاه شــاهد «طاليى» ناب با اين عيار ممتاز در عرصه موســيقى كشور نباشيم. اســتاد گرانمايــه جناب داريــوش طاليى تولدتان مبارک.