دورانبحرانیروزنامهها

روزنامههــا دوران بحرانــی را میگذرانند که در ســه سطح قابل صورتبندی است: -1 پیــدا شــدن رقبــای نیرومنــدی چون شــبکههای مجازی و شبکههای تلویزیونی ماهوارهای -2 بحران بیانگیزگی روزنامه نگاران ناشــی از فشار محیــط سیاســی و دســتمزدهای غیــر پاســخگو بــه حداقل معیشت -3 بحــران مالــی حــاد ناشــی از کمبــود مخاطــب، تــورم افسارگســیخته و گرانــی کاغــذ و چــاپ کــه تــا مــرز ورشکســتگی کامــل مطبوعــات پیــش میرود ایــن ســه عارضــه در هــم ادغــام میشــوند و تولیــد همافزایــی پرشــتاب میکنند. روزنامه ایران که در آســتانه هفت هزارمین شــماره خود قــرار دارد دوران پر فراز و نشیبی را تجربه کرده است و با تغییر دولت نتوانسته یک تجربه انباشــت شــده را بهعنوان میراث از آن خود کند.این روزنامه در اوج اقبال از روزنامه متولد شــد و سه نســل از روزنامه نگاران توانستند مکتب خاص خود را بیافرینند و حتی در تاریخ تأثیر بگذارد. بــه همیــن دلیــل مقایســه امــروز و دیــروز نــه عادالنه اســت و نــه کارآمد. مطبوعات در بخش مراقبتهای ویژه قرار دارد و باید از آن مراقبت کرد. بــرای ایــن مراقبت تــوان مالی وجود نــدارد و تنها با شــجاعت و خالقیت مداوم میتواند از مرگ برهد و برای این کار باید ســازوکار خود را منطبق با مقتضیات تغییر دهد و در قدم بعد باید خود را با شبکه مجازی ادغام کنــد تــا هم از هزینههای خــود بکاهد و هم مخاطب نویافتــه بیابد. چطور باید این کار را کرد. ایــن کار بــا کار فکــری بهدســت نمیآیــد بلکه بایــد از طریــق عمل خالق بیندیشد و از شکست نهراسد. باید از تجربه آموخت، امروز را مدام شــناخت و فردا را ســاخت. چند ماه آینــده ما یا با مرگ مطبوعات روبرو خواهیم شــد یــا با تولد دوباره روبهرو خواهیم شد.