تکرار دهه 20

در میان اخبار و گزارشهای راهپیمایی باشــکوه ٢٢ بهمــن و ســپس بیانیــه امیدبخش گام دوم و نشست مفتضح ورشــو، برخی خبرهای مهم به حاشیه رفتنــد و کمتر مــورد توجه قــرار گرفتند از جمله اینها واکنش آیتاهلل مکارم شــیرازی نســبت به برخی اقدامات تفرقهافکنانه بود. ایشان به صراحت در این باره اظهار داشتندکه: «ســه گــروه در داخــل میتوانند این ضربه را بــه انقاب بزنند؛ اول گروهــی کــه دعوت به اختاف کرده و نغمه وحدتشــکن ســر میدهند؛ گروه دوم کســانی هستند که فقط به فکر منافع شــخصی خود هســتند و بــه بقیه مســائل کاری ندارنــد و گروه سوم نیز افراد تندرو هستند... افراد تندرو بر اثر تندروی از بدنه اکثریت مردم جدا شــده و میتوانند بیشــتر مردم را از انقاب جــدا کننــد، در حالــی کــه قــرآن فرموده شــما امــت معتدل و میانهرو هســتید... آنهایــی که تندروی میکننــد عاقهمند به اسام وانقاب هستند، آدمهای بدی نیستند ولی راه را اشتباه میروند و همین ســبب میشــود تا مردم از اسام جدا شوند و ضرر سنگینی هم به ملت و کشور میزنند... رهبر انقاب قبل از ٢٢ بهمــن با صراحت فرمودند که شــعارهای اختافانگیز و شــخصی ندهیــد ولی در همیــن راهپیمایی قم عــدهای چه شــعارهایی دادند... خطری از ناحیه دشمن بیرونی انقاب را تهدید نمیکند؛ ٠۴ سال گذشت و هر توطئه و نقشهای داشتند نتوانســتند ولی خطر از داخل وجود دارد و از ناحیه همین ســه گروه است.» فرامــوش نکنیم که این ســخنان در پی برخی اقدامات زشــت معــدودی از افراد در راهپیمایی ٢٢ بهمن قم و برخی دیگر از شهرها و در ادامه نیز تجمع عدهای علیه وضعیت اقتصادی و لوایح FATF بود، عدهای که اصوالً در دوره مدیریت مرادشان اقتصاد را به روز سیاه نشاندند ولی دم بر نیاوردند، اکنون خود را ســردمدار مطالبــات اقتصــادی جــا زدهاند. همــه اینها یک طرف، مســأله اصلی این است که این جماعت که اکنون خود را ســردمدار انحصاری شــعارهای اقتصادی و معیشــتی کرده است، پیش از این نیز خود را پیشگام خودخوانده دفاع از حوزه و روحانیت میدانست و هرگاه میخواستند با کسی یا گروهی مخالفت کنند، فوری ســپر دفــاع از حوزه یــا روحانیت را پیش روی خود بلند میکردند و پشت آن پناه میگرفتند، ولی اکنون روشــن شــده اســت که منتقد اصلی این جماعــت مرجعیت گرانقــدر قــم اســت و حتی پیشــتر از دیگران.

مرجعیتــی کــه خطــر اصلــی بــرای جامعــه و کشــور را از جانــب ایــن تندروهــا میدانــد. پیــش از ایــن نیــز در جریان سخنرانیهای یکی از ســردمداران آنان در قم، این برنامه را به اجرا در آوردند و با پنهان کردن خود در پشــت ســنگر حوزه حمالت تندی را علیــه دولــت تدارک دیدند و هنگامی کــه در این راه پیش رفتنــد، پرده از چهره آنان فرو افتاد و حمالت خود را علیه حوزه و مرجعیت آغاز کردند. پیش از این و در دهه ۰۲۳۱ نیز این رفتار مســبوق به ســابقه بود و زعیم حوزه یعنی آیتاهلل العظمــی بروجردی با جماعت تندرو مشــابهی مواجه بود. اکنــون نیز آن گروه در حال بازســازی رفتارهای مشــابه گذشــته هستند. مســأله این است که از نظر این جماعت خطرناکترین افراد کســانی هســتند که به آنــان نزدیکترند ولی متفاوت از آنان فکر میکنند. این منطق سیاســی در ســالهای دهــه ۰6۳۱ نیز نزد برخــی تندروهای مذهبی وجود داشت که منتقدان نزدیک به خود را خطرناکتر از دشمنان دورتر از خود میدانســتند و در مقابله با این افراد تردید نداشــتند و معموالً مبارزه با دشمن را به آیندهای دور حواله میدادند، و اولویت را به حذف همفکران و همکیشــان منتقد میدادند. به علت همین رفتار افراطی است که مرجعیت قم با شجاعت و صراحــت اعالم میکند که خطر این تندروها از خطر دشــمن خارجی بیشــتر اســت، زیــرا هرگونه کوتاهــی در برابر این جماعت تندرو به جــای آنکه موجب تنبّه آنان شود، به تندروی آنان میافزاید. فراموش نکنیم سرانجام این تندروها شکلگیری فرقههای مذهبی و سپس غیر مذهبی است که مسیر خود را از اسالم و انقالب و جمهوری اسالمی جدا کردند.