افغانستان؛ قتلگاه کودکان

همه از صدای مهیب انفجار ســاختمان دفاع ملی افغانســتان در کابل میگفتند، اما چند ساعت بعد با اعالم شمار کودکان مجروح این حادثه تروریستی، صداهای بلندتری، فضای این کشور جنگزده را آکنده کرد. هنــوز تحلیلها و تفســیرها دربــاره هدف قــرار گرفتن کــودکان و دانشآمــوزان در رسانههای افغانستان گرم بود که خبر انفجار انتحاری در غزنی، ملت افغانستان را در شوک و حیرت فرو برد. نزدیک به 200 مجروح و باز هم نالههای کودکان بود که در بیمارستانهای غزنی، قلبها را آکنده از اندوه میکرد. طالبــان بعــد از ایــن حملهها اعالم کــرد، هدف آنــان نیروهای امنیتی هســتند نه غیرنظامیــان، امــا آمار بــاالی تلفــات شــهروندان غیرنظامی افغانســتان، ادعای طالبــان را بــه چالش میکشــد. 50 دانشآموز مجــروح در انفجار کابــل و دو برابر ایــن آمــار از دانشآموزان زخم خورده غزنی، افکار عمومی افغانســتان را در برابر پرسشهای زیادی قرار داده است. در طول نیم قرن اخیر، گروههای چریکی زیادی در جهان در مخالفت با دولتها دســت به تحرکات نظامــی زدند. اما نمونهای از تلفــات غیرنظامی به گونــهای که طالبان بر مردم افغانســتان تحمیل میکند، در جهان دیده نشده است. تکرار و تداوم تلفات غیرنظامیان بخصوص در میان زنان و دانشآموزان، این شــبهه را ایجاد کرده اســت که طالبان عــالوه بر ضربه زدن به اهداف نظامی، بهدنبال ایجاد رعب و وحشت در میان مردم افغانستان است. تکــرار این حمالت و افزایش شــمار مجروحان غیرنظامی در این کشــور همچنین برخــی را به این باور رســانده که طالبان هیچ اعتقادی به صلح نــدارد. به باور این دســته از مــردم افغانســتان، اگر طالبان بهدنبــال صلح بود، مطلع این خواســت، «آتش بس» اســت. وقتی طالبان زیر بــار آتش بس نمیرود یعنی اینکه تعریفی که این گروه مســلح مخالف دولت از صلح دارد، با تعاریف رایج همخوانی ندارد. مردم افغانســتان از خود میپرســند وقتی گروهی ســر میز مذاکره به کرســیهای قدرت چشــم دوخته و همزمان مردم بیدفــاع را قتل عام میکند، چگونه انتظار دارد پس از دســتیابی به قدرت، همراهی این مردم را با خود داشــته باشــد. اگرچه صلح آمال و آرزوی ملت افغانســتان اســت اما همین ملت در زیر آسمان صلح، روزانه دهها قربانی میدهد.