هنرمندینواندیشوخالق

دوست و یاردیرینهام حسین علیزاده؛ آشــنایی مــا برمیگــردد به ســالهای ؛1354 اولیــن فعالیــت موســیقایی مشــترک ما چنین شــروع شد...ســال 65؛ یعنــی یکســال قبــل از انقــاب، روزی پرویز مشکاتیان پیش من آمد و گفت آهنگ «مرا عاشق را» قراراست دراســتودیو رادیــو ایــران و بــا صــدای شــجریان یا رضوی سروســتانی ضبط شود اما علیزاده عقیده دارد که این آهنگ با لحن و طرزبیان ناظری بیشــتر جور درمی آید، بخصوص که شــعر موالنا هم هســت. بــه هر حــال آهنگ با حضــور ه.ا. ســایه و محمدرضا لطفــی و صدابــرداری ایــرج حقیقی ضبــط گردید و دوســتی علیزاده و من بسیارصمیمی ادامه پیدا کرد. یک سال بعد از آنکه انقاب شد، با تشکیل کانون هنری چاووش من بهعنوان معلم آواز مشــغول تدریس شــدم، در کناردوســتان هنرمند دیگر که اعضای گروه چاووش را تشکیل میدادند؛ محمدرضا لطفی،حسینعلیزاده،پرویزمشکاتیان،محمدرضاشجریان، ناصحپــور، علی اکبرشــکارچی و چنــد نفراز گــروه کامکارها و ناصرفرهنــگ فر و...کنســرتهای پرماجــرا و به یــاد ماندنی بــا همراهی علیــزاده و دیگراعضــای کانون چــاووش به اجرا درآمــد ازجملــه کنســرت انجمن زرتشــتیان ایران و 10 شــب کنسرت دانشکده هنرهای زیبا وکنسرتهای متعددی که در اکثر شــهرهای خارج از کشــور به همراه گروه عارف و شــیدا به سرپرستی حســین علیزاده و اجرای آلبوم شــورانگیز و انتشار آن.تشکیل گروه دوستی همراه با علیزاده از جمله همکاری ما و دعوت از بعضی از موســیقیدانان قدیمی به شــمار میرود. همچنین اجرای راست پنجگاه مرکب و بداهه نوازی و بداهه خوانی روی شــعر امــروز ایران کــه الگوی تــازهای از به تصویر کشــیدن شــعر نو در قالب ســاز و آواز بود.حســین علیــزاده از جمله موسیقیدانانی است که عاوه بر تسلط و اشراف کامل بــر موســیقی ایــران دارای نــگاه نواندیــش و خــاق اســت به گونهای که توانسته اســت تأثیرات ارزندهای بر نسلهای بعد از خود بگذارد. در این چهل و چند سال فعالیت پیگیر هنری در میان هم نســان خود اگر بخواهید به تعداد انگشتان یک دســت موسیقیدان برجستهای را برگزینید بدون شک یکی از برجستهترینآنهااستادحسینعلیزادهاست.