مردم ، شما درست انتخاب کردید

امــروز نخســتین روز از هفتــه دولــت اســت؛ هفتــهای که بــا یاد شــهیدان رجایــی و باهنر همبســته شــده اســت. رخــداد تروریســتی انفجار دفتر نخستوزیری در هشتم شهریور 60 نشــان داد دشمنان فقط با دولت رجایی و باهنــر عنــاد نداشــتند بلکــه میخواســتند بــا توســل بــه ایــن ترورها «نهــاد دولــت» را در جمهــوری اســامی برای همیشــه از بین ببرند. اما نهاد دولت منتخب و مردم ســاالر در نظام برخاســته از انقاب ریشــه دارتر و نهادینهتر از آن بود که تروریســتها بتواننــد آن را نابــود کنند. ما اکنــون وارث آن دارایی عظیم معنوی هستیم که ققنوسوار از میان آتش و دود و انفجار تروریســتی برخاســت؛ جمهوری دوبــاره جمهور شــد و دولتی که دوبــاره دولــت همیــن ملت شــد. امروز هــم تروریســم اقتصادی امریــکا نهــاد «جمهوریــت» را در ایــران هــدف گرفته و ســعی در القای این نکته انحرافی دارد که جمهوریت به مثابه یک نهاد در ایران فاقد ریشــه اســت و «چهره واقعی نظام» را اســتتار میکند. بنابراین هفته دولت در مقطع فعلی هفته «دولت-ملت» است. هفتــه تحکیم پایههــا و نهادهای جمهوریــت و تحکیم پیوندهای میــان اســامیت و جمهوریــت در ایــران؛ هفتــه بــاور بــه تغییــر سرنوشت از طریق صندوق رأی. ■ منتخب صندوق و حافظ پساصندوق بیتردیــد ظهــور شــهروند آگاه و حســاس بــه سرنوشــت جمعی خویــش مهمتریــن دســتاورد انقاب بود کــه در این 6 ســال اخیر بــه نقطــه اوج تــازهای رســیده اســت. در دوران تدبیــر و اعتــدال بــود که جنبش شــفافیت آغاز شــد. دولــت، نور تــازهای بر بودجه افکنــد و همیــن امــر در پیامــد مســتقیم خــود مطالبــات نوینی را دامــن زد که تاکنون ســابقه نداشــته اســت.ما دارای یــک جامعه شــبکهای نویــن هســتیم که شــبکههای مجــازی ظرف ظهــور آن اســت. دیگــر آن کــه عصری که مــردم فقــط در لحظــه انتخابات احســاس دخالت در سرنوشت خود بکنند به سر آمده است. من همواره زنجیره دموکراســی کامل را به ســه مرحله پیشا صندوق، صندوق و پساصندوق تقسیم میکنم و همیشه بر نبود نهادهای پیشــاصندوق که بتوانند انســانها و برنامهها را توأمان به جامعه معرفــی کنند و جامعــه را در معرض انتخاب قرار دهند و مرحله پســاصندوق کــه جامعــه بتوانــد انتخــاب خــود را نقــد و راههــای اصاحگــری را همــوار کنــد، تأکیــد داشــتهام. خوشــبختانه امروز شــبکههای اجتماعــی کــه در روزهــای انتخابــات بــه خودآگاهــی نوینی دست مییابند در فردای انتخابات نیز در امتداد شاهراهها و اتوبانهــای فنــاوری ارتباطــی و اجتماعی به مســیر خــود ادامه میدهند و مراقب اوضاع کشور خود هستند. وجود فساد غیرقابل انکار اســت. پدیده شــبکههای اجتماعــی و اطاعاتــی مانع از آن میشــود که فســاد در معرض «عادی ســازی» قرار گیرد. در دوره دولتی که ما آن را تحویل گرفتیم کشــور به باالترین درآمد تاریخ نفت دســت یافت اما اطاعات اندکــی درباره مصارف آن درآمد کان که میتوانســت کشــور مــا را در ردیف اقتصادهای شــکوفای آســیای جنوب شــرقی قرار دهد وجود داشــت. کافی نیست که ما حق دانستن را برای شهروندان محترم بشماریم بلکه به موازات آن باید امکان دسترســی شهروندان به اطاعات نیز فراهم شود. در دوره اعتــدال بــود کــه ســیلی از نــور بــر تاریکخانههایــی کــه به بهانــه تحریــم در قلمــرو دور از نظارت مردمی قــرار گرفته بودند تابیــده شــد. گرچه امروز معتقدم در روشــنگری و شــفافیت باید از رسواســازی و افشــاگری گزینشــی اجتناب کرد. این وظیفه همه افراد درون این شبکه هاست. – دراین باره در آینده بیشتر خواهم نوشــت.به نظر من در هیــچ دورهای مانند امروز شــفافیت وجود نداشــت. گرچه تکنولوژیهای اطاعاتی بســتری بزرگ برای این شــفافیت اســت؛ اما مراقبت از فضای مجازی و استمرار فعالیت زیرســاختهای شــفافیت افزا بیتردید ثمره و دستاورد مهم این دولت است. ■ اگر دولت اعتدال نبود آثــار تحریمهای امریکا آنطــور که باید هنوز برای جامعه روشــن نشــده اســت. پدیده ترامپ منحصربه فرد اســت حتــی در تاریخ امریــکا. براســتی میتــوان گفت نوعــی ناامنــی را به همــه جهان تســری داده و بــا همه توان امریکا و عنادهای شــخصی و تفکرات چالشگرانــه خود علیه ایران بســیج شــده اســت. او حتی در نفی جهانی شــدن هم پیشــگام شده و با همه قدرت خود میکوشد به بهانههای امنیتی و موارد موهومی که به تصویر میکشــد ایران را تبدیــل به جزیره کند. حتــی در دوره جنگ تحمیلــی نیز با چنین شــرایطی مواجــه نبودیــم. هــدف غایــی دولــت امریکا فروپاشــی جامعــه مــا و کوچــک کردن ایران اســت. فشــار امروز بــه ایران در فروش نفت فقط با دوره دکتر مصدق قابل مقایسه است. از نظر اقتصادی فشــار زیادی به زندگی مردم وارد میشــود. دهکهای پایین حال و روز خوشــی ندارند؛ بازنشستگان و کارگران و بیکاران با ســیلی صورت خود را ســرخ میکنند. وقتی به شهرهای کوچک و حاشــیه شــهرها میرویم این وضعیت تشدید میشود. من فکر میکنم اگر این فشــار امریکا درًجامعهای غیر از ایران و در غیاب دولتی با تدبیر رخ میداد قطعا فاجعههای انســانی بزرگی به بار می آمد. مردم حق دارند نقد و گایه کنند و فریاد بزنند اما وقتی میبینند عدهای برای کسب قدرت و امیال سیاسی غیرمنصفانه با صدایی بلندتــر از صــدای محرومــان بــه جیغ و داد سیاســی مشــغولند تا دســتاورد دولت را نفی و با پول بیت المــال ناامیدی تزریق کنند، نمک به زخمشان پاشیده میشود. بــا وجود ایــن مــردم و دولت ایــران ایســتادند. از رشــد اقتصادی منفی به مرحلهًتعادل رسیدهایم و آثار رشد مثبت هم به چشم میخورد و اتفاقا این همان دســتاورد دوم دولت اســت. مقاومت جامعه در مقابل تحریم و گرایش به سمت تعادل مسیری است که تحریمگران را ناامید و ابزار تحریم را خنثی کرده است. بهعنوان یک شــهروند و نه در مقام ســخنگوی دولت میگویم که بــرادر جــان و خواهر عزیز و همه آنها که پــای صندوق رأی رفتید؛ درســت انتخاب کردیــد. اگر دولت اعتــدال امروز نبــود همه اروپا و آســیای جنــوب شــرقی و حتی چین و روســیه هم متحــد امریکا بودنــد. نیازی به بســتن صدای وزیر خارجه ما نبــود. برای انزوای بیشــتر ایــران کافی بــود اظهــارات برخی مســئوالن قبل را بیشــتر تکــرار میکردنــد. در دوره قبــل با وجــود تحریمهــای بینالمللی و قطعنامههــای متعــدد شــورای امنیــت، در جهــان تبدیــل بــه یــک جزیره شــده بودیــم. همــان قطعنامههایی کــه رئیس وقت دولــت آنهــا را کاغذپاره مینامید و با ورود بــه مباحث بیحاصل و بیفایــده تاریخی، خــود را کنار نظامهای پرمســاله، فروریخته و آتــش افروز گذاشــته بــود. اما رأی مــردم راه را تغییــر داد. جایگاه ایــران در نظام بینالملل به واســطه مذاکراتی که منجر به توافق بینالمللی هستهای شد، بهبود یافت. به نظرم در انتخابات 92 و 96 درســت انتخاب کردیم و از اســفند 98 تا 1400 هم با همین عزم و اراده باید گام برداریم.