افزایش همگرایی در منطقه با ابزار برق
صــادرات بــرق و ترانزیــت آن میتوانــد فراتــر از موضــوع ارزآوری، همگرایی در منطقــه را نیز افزایش دهد. اما برای صادرات برق نیاز نیست که دولت وارد مذاکره با دولتهای دیگر شــود و مســئولیت آن را به عهده داشته باشد. بخش خصوصــی میتواند صادرکننده برق باشــد کــه اقدامی به روزتــر و رقابتــی نیــز هســت. البته شــروطی دارد کــه باید با همراهی نهادهای تصمیم ساز کشور مسیر آن هموار شود. نخست، اصالح یارانه گاز مصرفی نیروگاههای صادرکننده برق اســت. باید قیمت گاز واقعی شــود تا رانتی در این زمینه برای عدهای خاص رقــم نخورد. دوم، بخش خصوصی میتواند از شــبکه برق ایران اســتفاده کند اما باید هزینه ترانزیت را به دولت پرداخت کند. سوم، بخش خصوصی باید به ازای برقی که صادر میشود، به دولت مالیات آلودگی محیط زیست بپردازد. در صورتی که این سه گزینه رعایت شــود، دولت میتواند مکانهایی برای سرمایهگذاران در نظــر بگیرد تا نیروگاه بســازند و بــرق آن را صادر کنند. مثالً برای صــادرات برق به افغانستان با انتخاب مکانهایی در شرق کشور میتوان هزینهها را کاهش داد. اگر این سیاســتگذاری انجام شود، بدون شــک زمانی خواهد رسید که سرمایهگذاران خارجی نیز وارد بحث میشوند و با توجه به مزایای موجود اقدام به سرمایهگذاری در صادرات برق ایران خواهند کرد. آنگاه دولت عالوه بر افزایش درآمدهای خود از محل مالیات و هزینه ترانزیت، توانسته است دیپلماسی انرژی در منطقه را تقویت کندوتبدیلبههاببرقمنطقه شود.حسناینکاردرایرانبهجهتدسترسیبه منابع فراوان گازی بسیاز زیاد و مشوق سرمایهگذاری است. به مرور با حمایت دولت میتواند یک فضای شفاف و رقابتی ایجاد شود که دیگر نیــازی به مذاکرات دولت با دولت نباشــد و بدون نیاز به بوروکراســی، بخشهای خصوصیکشورهایهمجواربایکدیگرهمکاریکنند.