به احساس خود وفادار ماند

آشــنایی من بــا آقای علیزاده بــه دوران نوجوانی ایشــان برمیگردد. آن زمان هنرجوی هنرستان موسیقی بودند و مــن معلــم هنرســتان. گاهــی او را در حیاط هنرســتان میدیدم که با دوستانش مشغول بازی است. اما درعین حال ســاز خود را هم به دســت گرفته اســت. این تصویر بــرای مــن خیلی جالب بود؛ چــرا که علیــزاده در آن هم شــیطنت دوران جوانی خود را داشت و هم عالقهمندی به موســیقی. یک روز متوجه شــدم به همراه یکی از دوســتانش در حال نواختن یکی از قطعاتی بود که برای فیلم «شوهرآهو خانم» ساخته بودم. من حتی تصور نمیکردم شــاگردان هنرســتان عالقهمند به دیدن فیلم و ســینما باشند یا حتی این فیلم را در ســینما دیده باشــند! از دیدن این موضوع بسیار خوشحال شدم و تشــویقش کردم و این نشان از هوشــیاری و عالقهمندی او به هنر موسیقی در آن سن و سال کم بود. حسین علیزاده به همین شکل رشد کرد و هنوز که هنوز است این روحیه را با خود حفظ کرده و همچنان در جستوجوی آموختن هنر موسیقی اســت. معلمانی که آن زمان در هنرســتان موسیقی بودند و آقای علیزاده از آنها درس میآموخت آقایان هوشــنگ ظریف و علی اکبرخان شهنازی بودند. نظم و انضباط آقای هوشــنگ ظریف که معلم با ابهتی در هنرســتان بودند و با نت با هنرجویــان خــود کار میکردند طبیعتاً در آقــای علیزاده بیتأثیر نبوده اســت. و همچنینتلمذدرمحضراستادبزرگموسیقیعلیاکبرخانشهنازیکهتوانست ردیفهای آقا حسینقلی را نزد پسر ایشان (علی اکبرخان شهنازی) بیاموزد و این اتفاقبسیارمهمیبود.بعدهاکهوارددانشگاهتهرانومرکزحفظواشاعهموسیقی شد با دکتر داریوش صفوت و نورعلی خان برومند آشنا شد که هرکدام از آنها هم مطالب تازهای در خصوص ردیف موســیقی ایران بــه وی آموختند که تأثیرگذار بود. همچنین وی از محضر آقایان عبداهلل دوامی و محمود کریمی هم بهره برد و توانست با تصانیف قدیمی و ردیف موسیقی ایران بیشترآشنا شود و تعدادی از تصانیف با ارزشی که با گروه خود اجرا میکرد نتیجه این تعالیم و فعالیتها بود که با این آقایان کارکرده بود. همچنین با یوسف فروتن و سعید هرمزی که هر دو از نوازندگان موسیقی سنتی بودند و شیوه خاصی در نوازندگی سهتار داشتند آشنا شد و درسهای بسیاری از آنها آموخت. جالب است بدانید آقای حسین علیزاده بدون آنکه شاگردی استاد صبا را داشته باشد، از راه گوش کردن توانست آثار صبا و سهتارنوازیهایصباراتجزیهوتحلیلکند.البتههیچگاهارتباطخودرابامنقطع نکرد و بعدها شاهد بودم آرام آرام تالش میکرد و عالقهمند بود شیوه نوازندگی تار و سهتار خود را داشته باشد. زمانی که از هنرستان موسیقی فارغالتحصیل شد و به رادیو آمد من رهبر ارکستر رادیو و تلویزیون بودم. علیزاده با گروه شیدا و آقای لطفی و دیگر اعضای این گروه هم همکاری داشت و بعدها گروه عارف را تشکیل داد و قطعات بسیار خوبی را برای این گروه نوشت که در زمان خود بسیار تأثیرگذار بودند. وقتی در رادیو بود میدیدم بسیار تالش میکند و کارش مورد توجه و عالقه قرار گرفته است. از طرف دیگر طی صحبتهایی که با هم داشتیم متوجه شدم با تحقیقات بسیار جالبی که در مورد موسیقی محلی انجام داده از آنها هم الهام گرفته است و فواصل خاص موسیقی ترکمن را با سهتار مینوازد. میدیدم که به شیوه دوتارنوازیهای موسیقی ترکمن توجه بسیار دارد و آن را با سهتار به زیبایی مینوازنــد که نتیجهاش آلبوم «ترکمن» شــد. در خصوص منش و رفتار ایشــان هــم باید بگویــم آقای علیزاده هنرمندی مردمی اســت و همیشــه در کنار مردم ســرزمینش زندگی کرده است؛ هنرمندی خوشمشــرب که دوستداران بسیاری دارد و میبینم که جوانهای بســیاری عالقهمند به شــیوه نوازندگی او هســتند و پوزیســیون سازگرفتن او را تقلید میکند. من بر این نظرم که آقای علیزاده بیش از هر چیزی به احساس خود وفادار بوده و این موضوع برای هنرمند بسیار مهم است. هنرمند باید تابع احساسات خود باشد.