تاحاالازدفترچهدرمانیاستفادهنکردهام

زنگ ورزش در باغ موزه قصر با احمد قیاسوند

یــک، دو، ســه، چهــار... زنــگ ورزش رأس ســاعت هفت صبــح هــر روز با حضــور 120 تا 150 زن و مرد در فاصله ســنی 30 تا 95 ســاله آغــاز میشــود؛ هرکســی در هر شــغلی و با هر شــرایط متفاوتــی اینجا در باغ مــوزه قصر و در ایــن ســاعت گوش بــه فرمان احمد قیاســوند اســت و نگاهش به حرکاتی دوخته شــده که او آغــاز میکند. برنامه ورزش صبحگاهی روزانه بــا حرکاتی برای گرم کردن بدن آغاز میشــود در ادامه حرکات کششــی، چربی سوز، حرکات اصالحی برای زانو، کمر، گردن، کتف، افزایش و کاهــش ضربان قلــب ...و ادامــه مییابد و با حرکاتی ســبک برای ســرد کردن بدن و سپس دعا و پخش سرود ای ایران پایان مییابد.

بســیاری از بازنشســتههایی کــه هــر روز صبــح خــود را بــه برنامــه ورزش صبحگاهی احمد قیاســوند در باغ موزه قصر میرســانند، بازنشستهنیروهایمسلحهستندودرمحدوده خیابان و میدان ســپاه، خیابان سرباز و خیابان پلیــس زندگــی میکننــد؛ در کنــار پادگانهــا و قرارگاههای فرماندهی نیروهای مسلح. نظم نظامــی با پوســت و خون ســاکنان این منطقه تنیده شــده و حضور منظم آنها رأس ســاعت هفــت در برنامــه ورزش صبحگاهــی ردخــور ندارد.

احمد قیاسوند 64 ساله است و بیش از نیم قرن اســت که بهطور مســتمر، ورزش میکند. ورزش حرفــهای او دو و میدانــی اســت. در مســابقات ارتشهای جهان در سال 1360 در رشته دوی اســتقامت رتبه چهارم را به دست آورده و در دوران جوانــی و در طــول خدمــت خــود در صنایــع دفــاع، دههــا مقام اســتانی و کشوری کسب کرده است.

دویــدن کاری اســت که احمد قیاســوند تا جایــی که به یــاد دارد در تمام عمرش انجام داده و در طول 30 ســال خدمتش در سازمان صنایــع دفاع ارتش تقریبــاً روزی 30 کیلومتر دویــده اســت. نمیتوانــد روزی را تصــور کند کــه بــدون ورزش ســپری کــرده باشــد: «مگر میشــود؟ شــور و نشــاط زنده بــودن و زندگی بــا ورزش به تمام رگهــای بدن میدود، تمام ســلولهای بــدن بــا ورزش بیدار میشــوند و جریان دلچســب زندگی را احساس میکنند. وقتــی ورزش نمیکنی انگار بخشــی از بدن را در جریان زالل زندگی قرار ندادهای.»

قیاســوند نشســتن در خانه و خانهنشینی را بــرای همــه گروه های ســنی ممنــوع اعالم میکنــد: «در خانــه مانــدن ممکن اســت دو تا ســه ســاعت مفید باشــد و در ایــن مدت به اســتراحت و انجام امور خانه برسی اما بیشتر از ایــن مــدت آثــار منفی هــم دارد. کســی که فشــارخون و قنــد خــون دارد نبایــد در خانــه بمانــد. ورزش همگانــی مزیتهــای فراوانی بویژه برای بازنشســتگان دارد و بازنشســتگی فرصــت خوبی اســت تــا انســان بعــد از یک عمر خدمت به کشــورش به خود و ســالمتی خــود و بهبــود و تحکیم ارتباطات دوســتانه و صمیمانه خود با اطرافیان و همشــهریهای خود بپــردازد. شــرکت در برنامههای گروهی ورزشی بهانه خوبی برای شروع این ارتباطات است.»

قیاســوند بــه دوســت هــم محلــهایاش کاظمــی، مردی که هــر روز صبح در آمدن به باغ موزه قصر او را همراهی میکند و در انجام امــور اجرایی گروه برای تدارک تورهای داخل شــهری و بــرون شــهری بــه او کمــک میکند اشارهمیکندومیگوید:«آقایکاظمیجانباز صددرصدی جنگ تحمیلی است. ریه ندارد