سیاسی کاری خارجی ها در اجرای منشور المپیک

جــودو ایــران در حالی تعلیق شــد که در اساســنامه و منشــور المپیک آمده که ورزشــکاران با هم مســابقه میدهند و هیچ فشــار سیاســی، نــژادی و مذهبــی نبایــد ورزش را تحت تأثیر قرار دهد. این یک قانون نوشتاری است اما در عمل خیلیها برخورد سیاســی با آن میکنند و نمونه آن ورزشــکاری اســت که در المپیک پرچم کشورش را به هنگام موفقیت در دست میگیرد در حالی که پرچم یک نشان سیاسی است. بنابراین اینطور نیســت کــه فکر کنیم ورزش فارغ از سیاســت اســت و آنجایی که بخواهند، مســائل را سیاسی و یک تخلف سیاسی جلــوه میدهند. البته ما نباید انتظار داشــته باشــیم که همه مثل ما فکر کنند. بعضیها فکر میکنند که شــوروی ســابق با اسرائیل مخالف بود در حالی که آنها اولین کشوری بودند که رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناختند. ورزشکاران ما با استدالل خودمان که برگرفته از ارزشهایمان است، با حریفان رژیم صهیونیســتی مســابقه نمیدهند و شــاید این موضوع برای برخی کشورها موردی ناملمــوس باشــد. در این میان روابط مســئوالن کشــورها هــم تاثیرگذار اســت و در ماجرای جودو هم ممکن است بحث دوستی و ارتباط رئیس فدراسیون جهانی با نتانیاهو نقشآفرینی کرده باشد. ورزش ایران هیچگاه به صورت رسمی به مجامع بیــن المللی اعالم نکرده که بــا چه هدفی رویارویی ورزشــکاران با نمایندگان رژیم صهیونیستی شکل نمیگیرد. همیشه بهانههایی چون نسخه دکتر، عدم آمادگی، اضافه وزن و دیر رســیدن به مسابقات داشتهایم ولی وقتی در کشور خودمان رسماً از ورزشــکارانی که با اســرائیلیها مســابقه نمیدهند، حمایت میکنیم و رسانهای میشــود، بهانه دستشــان میدهیم. البته قبالً آنها چشمشــان را روی این مســائل میبستند. مثالً در المپیک آتن، آرش میراسماعیلی به دلیل اضافه وزن با ورزشکار رژیم صهیونیستی رودررو نشد. در آن مقطع مطبوعات و البی صهیونیسم به ژاک روک رئیس وقت کمیته بینالمللی المپیک نامه نوشــتند که ایرانیها کار سیاسی کردهاند و حتی میخواســتند کاروان مــا را در المپیک تعلیق کنند ولی روک به من گفت که ما نظر شما را به عنوان عضو IOC قبول میکنیم و شکایت را به من داد و من هم یک نظریه دادم و موضوع حل شد. اگر آنجا روک به ایران و ورزش ما نظر مثبتی نداشت، میتوانست ما را دچار مشکل کند. در این شرایط معتقدم راه حل خاصی نیست و وقتی کاری را برای حراست از ارزشهایمان انجام میدهیم، باید هزینهاش را بدهیم. اینطور هم نیســت که بگوییم کمیته المپیک یا فدراسیونمان بیعرضه هستند. چرا که با البی کردن هم بعضی وقتها نمیتوان کاری انجام داد. ضمناینکهماباآنهادوستیزیادینمیتوانیمداشتهباشیم.بخصوصبااروپاییها و امریکاییها که با آنها تفاوت تفکر داریم. رسول خادم با اینکه عضو هیات رئیسه اتحادیه جهانی کشتی بود و در واقع کرسی جهانی داشتیم، پیشبینی این موضوع را میکرد. حاال هم ممکن اســت این مشــکل برای رشتههای دیگر ایجاد شود مگر اینکهرؤسایجهانیرشتهمربوطهطرزتفکرورویکردیمتفاوتازرئیسفدراسیون جهانیجودوداشتهباشد.