عبرت بزرگ برای متجاوز
آخرین روز شــهریور هر ســال فرصت مناسبی است تا به مهمتریــن رویــداد رخ داده علیــه ایــران پــس از پیروزی انقــالب اســالمی پرداختــه شــود. ایــن رویــداد، جنــگ ویرانگری اســت کــه صدام -رئیسجمهــوری عراق- در روز 31 شــهریور مــاه ســال 13۵9 علیه ایران آغــاز کرد. او بــر این بــاور بود که خیلــی زود در تهاجم بــه خاک ایران بــه پیــروزی میرســد و خوزســتان را در اختیــار میگیرد و اسم خود را در تاریخ ظالمان جهان جاودانه میکند. اما اینگونه نشــد و این جنگ 8 ســاله تبدیــل به یک «عبرت بــزرگ» بــرای حاکمانی کــه معتقد بــه اســتفاده از «زور عریــان» در حل مســائل خود با دیگرانند شــد. در روزی کــه صدام جنگ تمام عیار هوایی، زمینی و دریایی را شروع کرد هیچگونه اختالف مرزی بین ایران و عراق وجود نداشــت. اختالفات تاریخی و مرزی دو کشــور با دیدار در الجزایر و توافق روی معاهده 197۵ در اسفند ماه 13۵3 بین شاه ایران و صدام حسین حل و فصل شده بود. بر اساس این معاهده تمام میلههای مرزی نصب شده و کشــتیرانی در اروندرود بر مبنای خط تالــوگ در جریان بود. بر مبنای همین معاهده بود که وقتی نهضت اســالمی در ایران آغاز شــد، حکومت عراق امام خمینــی را بــرای چنــد روز در حصــر خانگی قرار داد و ســپس عذر ایشــان را از حضور در نجف اشــرف خواســت و ایشــان را مجبور کرد تا از عراق خارج شــود و بــه فرانســه عزیمت کنــد. بنابراین دولت عراق همه گونه همکاری را با شــاه جهت اجرای این معاهده انجام داد. اما وقتی شاه در ۶2 دی ماه سال 13۵7 از ایران فرار کرد و مردم ایران خواســتند بر سرنوشت خود حاکم شوند، دولت عــراق فکــر کــرد که ایران «قــدرت نظامــی» و «پشــتیبانی امریکا» را از دســت داده اســت و وقــت آن فرارســیده تا این معاهده را بهم بزنــد و بهدنبال توافق جدیدی باشــد تا بتوانــد امتیازات بیشــتری را از ایران بگیرد. بــا همین تحلیل بود که رئیس جمهوری عراق درســت چهار روز قبل از شروع جنگ، بهصورت یکطرفــه معاهده 197۵ را در مجلس این کشــور پاره و آن را ملغی اعالم کرد. درست مثل کاری که ترامپ در خروج از برجام انجام داد و «جنگ اقتصادی» علیه ایران را شروع کرد. صدام بر این باور بود، حال که: -1 توان نظامی ایران از هم پاشیده است -2 امریکا و شــوروی و عربستان موافق تهاجم به ایران جهت مهار اندیشه انقالب اسالمی هستند
-3 ایــران درگیــر مســائل داخلــی و دورانگــذار از نظــام شاهنشــاهی بــه جمهوری اسالمی است و امکان اندیشیدن به جنگ را ندارد
۴- برخــی گروههــای مســلح ایرانــی مثــل حــزب دموکــرات کردســتان و کمونیســتها و ســازمان مجاهدین خلق (منافقین) از درون، نظام جدید را با چالش مواجه کردهاند
۵- اقتصاد ایران که وابســته به صادرات نفت اســت با قطع صادرات نفت در اثر جنگ، توانایی تأمین منابع و تحمل این جنگ گسترده را نداردبنابراین پیــروزی نــه تنهــا قطعــی اســت بلکــه حتــی ممکن اســت بــر اثر ایــن جنگ، جمهوری اســالمی ایران از چنگ حاکمیت ملی هم خارج شود و دوباره ایران به دســت وابســتگان به بیگانه بیفتد. اما در این طرف، با شــروع جنگ، مردم توانســتند با دعوت امام خمینی(ره) به کمک نیروهای مســلح بشتابند و امام خمینــی(ره) دوباره توانســت با تکیه بر تفکر اســالمی، «قــدرت جدیدی» را از درون ظرفیتهای ملت ایران به وجود آورد. ادامه در صفحه 2