عبرت بزرگ برای متجاوز

درنتیجــه نه تنهــا پیشــرویهای ارتش صدام متوقف شــد، بلکه امام خمینی(ره) هرگونه پذیرش آتش بس را منوط به «اخراج نظامیان دشــمن» از خاک ایران و «حفظ تمامیت ارضی» کشــور دانستند. جنگ ۸ ســال ادامه یافت. ایران عمده سرزمینهای اشــغالی را با طرحریزیهای ابتکاری رزمندگان شــجاع، آزاد کرد و جنگ را به خاک دشــمن کشــاند. نتیجه این جنگ تحمیلی صرف نظر از خسارات وارده به کشور، برای ایران عبارت بود از: -1 حفظ تمامیت ارضی کشور با فداکاری مردم و دولت -2 تکیه بر توان داخلی و ظرفیت علمی ایرانیان برای توســعه توان نظامی و ظهور سپاه پاسداران انقالب اسالمی بهعنوان یک قدرت نظامی ملی توانمند در کنار ارتش جمهوری اسالمی ایران -3 ایجاد تأسیسات موشکی و تولید انواع موشکهای دفاعی و تبدیل شدن به کشور مطرح جهانی در صنایع موشکی ۴- کسب قدرت بازدارندگی برای جلوگیری از تهدیدات آینده ۵- یافتــن ظرفیت نفوذ منطقهای و کمک به ملتهای منطقه برای افزایش قدرت مقاومت در برابر اسرائیل ۶- افزایش روحیه اعتماد به نفس ایرانیان در برابر تهاجم خارجی اما حکومت بعث عراق از این جنگ جز خسارت، دستاوردی نداشت، زیرا: -1 صدام مجبور شــد به معاهده 197۵ بازگردد و در نامه به رئیس جمهوری ایران آقای هاشمی رفسنجانی آن را معتبر اعالم کند. -2 صدام به دام جنگهای کویت و امریکا افتاد. -3 حزب بعث برای همیشه حکومت خود را در عراق از دست داد. ۴- در نهایت صدام حســین و پســرانش جان خود را بر ســر تداوم جنگهای بیحاصل گذاشتند و با خفت و خواری کشته شدند. ۵- حکومت در عراق تا حد زیادی به دست مردم آن کشور افتاد. ۶- ایران و عراق تبدیل به دو کشور دوست شدند و صمیمانهترین روابط بین آنها برقرار گردید. -7 هر دو کشور از توسعه اقتصادی و فناوری بازماندند. ۸- منابع دو کشــور به جای مقابله با ظالمان جهانی مثل امریکا و اســرائیل و کمــک به رفاه مردم، علیه یکدیگر مصرف شــد. البته ایــران چارهای جز دفاع نداشت. ولی در مجموع جنگ «تجربه بزرگی» بود، زیرا خیلیها به این نتیجه رسیدند کــه بایــد برای «اجتناب از جنگ» و رفتن به ســوی «صلــح و آرامش» و ایجاد محیطــی مناســب برای «پیشــرفت» تــالش کرد. در پایــان به روان پــاک امام امت و شــهدای عزیــز و جانبازان گرانقدر و آزادگان ســرافراز و رزمندگان دالور که مردانه در مقابل خصم عنود ایســتادند تا ایران کهن سربلند و پایدار باشد درود میفرستیم و همیشه قدردان آنان هستیم. فاعتبروا یا اولی االبصار