نه به مذاکره تحت تحریم، آری به مذاکره واقعی، آری به صلح منطقهای

ترامپ بارها از توان و مهارت مذاکراتی دیپلماتی ایرانیها سخن گفتهوازجملهاعترافکردهاستکه«ایرانیهادرهیچمذاکرهای بازنده نبودهاند.» برخالف داستانها و سریالهایی که این روزها برای بزرگ نمایی توان امریکا و تحقیر دانش و مهارت دیپلماســی ملی سرهمبندی میشــود تا یک «فریب خوردگی مضاعف» یعنی فریب خوردن دیپلماتها از اوباما وفریب خوردگی ملت در انتخابات از دل آن استنتاج شود، ترامپ به سرشت جهانی برجام اشــراف تام دارد و از موضع ســتیزه با هرنوع امر جهانی شــده اســت که مدعی اســت اوباما فریب ایرانیها را خورده و درهمان لحظهای که صحنه مذاکره جانکری و ظریف را دیده به «فراست» دریافته که آن آقا حریف ظریف نمیشود. ترامپ اگر از یکمذاکرهحقیقیومنطبقباقواعدجهانیمذاکرهنمیهراسدبایدبهدعوترهبری لبیک بگوید و به همان صحنه جهانی مذاکرات 5 به عالوه یک بازگردد که به غلط و به توهم شکست دادن ایران و «جبران برجام» آن را ترک کرده بود.

روحانی دراین سفر در حقیقت افق تازهای فراروی یک مذاکره واقعی گشود، بنبست شکنیکردوبابیانروشناینکهبرجامامرحداقلیاستو«اگربیشترازبرجاممیخواهید بایــد بیشــتر از برجام بدهیــد» روح تازهای در کالبــد آن توافق جهانی دمید. فراتــر از این، روحانی در نقطه صفر برجام توقف نکرد، گامی جلوتر نهاد و آن شبهه معروف اسرائیلی -امریکایی را که «ایران فرصت برجام را تبدیل به فرصت بســط نفوذ مخرب منطقهای خودکرده»بهخودامریکاییهابازگرداند:اگردرخلیجفارسصلحمیخواهیدبهبمباران یمن خاتمه دهید که مشکل ایران وعربستان وبه عبارت دقیقتر مشکلسازی عربستان حل شود واگر میخواهید در سوریه نقشی مثبت در فرآیند صلحسازی و بازسازی داشته باشید از شرق فرات خارج شوید و به نقش مخرب و تجزیه طلبانه خود برضد حاکمیت سرزمینی سوریه خاتمه دهید. صلح در کران تا کران خلیج فارس و آن سوی واین سوی فراتومدیترانهپیاممحوریروحانیبودکهبخوبیدرسطحجهانیشنیدهشدوروحانی همه اینها را در نه در یک زمین هموار که در زمین حریف ودر دشوارترین شرایط یعنی در شرایطی انجام داد که همه چیز از سوی دشمنان صهیونیستی برای به انفعال کشاندن ایــران بــه بهانه واهی اتهــام رخداد آرامکو آماده شــده بــود. درنهایت باید گفــت رهاورد درخشانروحانیازسفرنیویورکترکیببندیمتوازنیبودکهاومیانبرجام،اعتمادسازی هســتهای در مقیاس جهانی وصلحســازی منطقهای به عمل آورد.پل زدن میان برجام وصلحمنطقهایهمانحلقهمفقودمعماریدیپلماتیکبودکهمیتوانستبسیزودتر از این شــروع شود. یعنی از همان لحظه نخستین سخنرانی سازمان مللی که روحانی با اشاره به گاه شمار نبرد با تروریسم تا تأسیس صلح پایدار بر بنیاد انتخابات آزاد در سوریه وســایر نقــاط داغ و ملتهب خاورمیانه گفت «صلح در دســترس اســت.» از همان ابتدا، ترکیببندی میان توافق هســتهای و توافق منطقهای میتوانســت برجام را تحکیم و در معــرض تکامل قرار دهد. روحانی یک بار دیگر در جمعبندی پایانی نشســت خبری به هماننقطهدسترسپذیریصلحبازگشتواظهارامیدواریکردکه:

«صلــح و امنیــت در جهــان و منطقه بهعنوان هــدف نهایی که همه مــا داریم، در دسترسهمگانقراربگیرد.»بهاینترتیببرجامبهمثابهروایتمسلطدرچهارسال نخست دولت، با یک روایت نیرومند بهنام صلح منطقهای پیوند مییابد ودرست در نقطه تالقی آن دو روایت است که «فشار حداکثری» و به عبارت دیگر تهاجم حداکثری امریــکا به زندگی و معیشــت هــر روزه شــهروندان ایرانی وتالش برای جزیرهســازی از ایــران و قطــع پلهای ارتباطی ایران و منطقه و جهان به نقطه فرو شــدن و فروپاشــی خود میرســد. ترامپ میکوشــد دیوار انــزوا وتجرید از جهان را به دور میهن همیشــه جهانی ما معماری کند، مهم این است که مخالفان داخلی دولت غیرمنصفانه یا از ســر ناآگاهیهایی که گاه به زیور روایتی غیراخالقی وغیر اســالمی وغیر جمهوریتی از «انقالب» آراسته میشود آجر بیار آن دیوار منحوس نباشند.