«خانه هنرمندان» باید خانه همه هنرمندان باشد

یادداشت سیدمحمد بهشتی درباره اهمیت شکل مدیریت خانه هنرمندان

از تاریخ افتتاح خانه هنرمندان 20 ســال میگذرد؛ مجموعهای فرهنگی وهنــری واقع درخیابان ایرانشــهر که بنــای نخســتین آن در زمان جنگ جهانــی دوم بــوده و تا ســال 57 بهصــورت مرکــز نظامی نیمــه متروکی باقی مانده و بعد آن در ســال 1377 به مالکیت شــهرداری تهران درآمد و درتاریــخ 22 مرداد 138۴ با شــماره ثبــت 13080 بهعنــوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رســید و در این سالها مدیران مختلفی را تجربه کرده اســت. خانهای کــه از ابتدای تشــکیل آن تا به امروز هدفــش حمایت از فرهنگ و هنر کشور بوده است.

تشــکلهای صنفــی بخصــوص در عرصــه هنــر از شــاخصترین نهادهــای مدنــی محســوب میشــوند و شــکلگیری آنهــا نشــان دهنــده آن اســت که میل به مدنیت در جامعه در وضعیت مطلوبی به سر میبرد. ایجاد نهاد صنفی بزرگی مثل خانه هنرمندان هم نشــانه همین وضعیت اســت. بیتردید از زمان تأســیس ایــن خانه تا به امروز، خانه هنرمندان کانون و میعادگاهی برای عالقهمنــدان هنر و دوســتداران هنرمنــدان بوده اســت و تأثیر بســزایی در محیط شــهری پیرامون خود به جای گذاشته اســت. یک زندگی مطلوب شــهری در این نهاد ایجاده شــده و جریان دارد؛ فارغ از آنکه در داخل خود خانه هنرمندان چه میگذرد!

امــا نکتــه بســیار مهــم مدیریــت ایــن مجموعه اســت. بــا توجه به اینکــه نهادهای مختلف دولتی یا شــهرداری و حتــی نهادهای صنفی هنرمنــدان و همچنیــن عالقهمندان هنر، در اداره ایــن خانه دخیلاند و نظــارت دارنــد، فــردی کــه مدیریــت خانــه هنرمنــدان را بــر عهــده میگیــرد بایــد از توانایــی باالیی برخوردار باشــد تــا بتواند بــا همه این نهادهــا همراهــی کند و پشــتیبان فعالیتهای خانه هنرمندان باشــد. خوشــبختانه در این سالها که شاهد فعالیت خانه هنرمندان بودهایم تمامی این موارد رعایت شــده و مشــکل چندانی وجود نداشــته است. در ســالهای اخیر دوستانی که مدیریت این خانه را برعهده داشتهاند ممکن اســت برخی بســیار فعالتر و پررونقتر کار کرده باشــند و افراد دیگر عملکرد ضعیفتری داشــته باشــند. اما مجموعاً همه آنها نمره قبولی میگیرند. بههمین دلیل شــاهد تداوم فعالیت خانه هنرمندان هســتیم و ایــن نهاد در ایــن مدت بدون تنش و حاشــیه و بــدون اینکه جریاناتــی را علیــه خــود بســیج کند به کار خــود ادامه داده اســت. این اتفــاق در شــرایطی صــورت گرفتــه که مــا در عرصــه مدیریــت دولتی یــا خــود جامعه هنری شــاهد فراز و نشــیبهای بســیاری بودهایم. اما خانه هنرمندان توانســته بدون حاشــیه به حیات خــود ادامه بدهد. در دوره اخیــر مدیریــت این مجموعه بر عهده آقــای رجبیمعمار بوده و بهنظــر من ایشــان بخوبی از عهده این کار برآمدهاند و حضورشــان در دوره جدید حاکی از آن اســت کــه هماهنگیها و همراهیهای جوانب مختلف با خانه هنرمندان همچنان با حضور ایشان حفظ شده است. آرزو میکنــم ایشــان در کارشــان موفقتــر از دوره قبل باشــند و بتوانند پرچــم خانــه هنرمنــدان را در اهتــزاز نــگاه دارند تــا این خانــه کانونی پررونق در زندگی هنری و شهری تهران باشد.

خانــه هنرمنــدان زمانی موفق اســت که همه هنرمنــدان و در همه رشــتههای هنــری، آن را خانــه خود بداننــد و عنوان این نهاد بامســما شــود. تــا امروز هــم اینگونه بــوده، اما باید ارتقــا پیدا کند تــا هنرمندی وجود نداشــته باشــد کــه این خانــه را خانه خــود نداند. هــر چقدر این همدلی، وسعت و عمق پیدا کند خانه هنرمندان به هدف اصلی خود نزدیکتر میشود.