مدیریت راهبردی برای سرمایه میان نسلی نفت

متواضعانه نقش مدیران ارشــد دولــت اصالحات از جمله محمــد ســتاریفر و بیژن زنگنــه را در طراحی ایــن راهبردها بازخوانــی کنیــم و آن را قــدر نهیم و بر صدر نشــانیم. دولت روحانی اکنون در مخمصهای سخت گرفتار است. همگان میدانند که سهم و وزن هر یک از عوامل به وجود آورنده وضع موجود چیست. این یادداشت نیز در مقام تعیین ســهم و وزن این عوامل نیست. ســخن در آن است که از افرادی چون بیژن زنگنه بهعنوان پرسابقهترین مدیر ارشد نظام و با سابقهترین وزیر نفت ایران امروز باید خواســت که نه فقط در کســوت وزیر نفت -که در این کسوت هم با وجود همه نقدها و انتقادهای وارد و ناوارد هنوز با فاصله او را باید صدرالوزرای دولت یازدهم و دوازدهم دانســت- بلکه در مقام با تجربهترین فرد برای تدوین مســیر بازگشت راهبردهای بنیادین تبدیل نفت به ســرمایه میان نســلی بهره جست. بیژن زنگنه امروز باید محور تشــکیل اتاق فکر بزرگی در کشــور شــود و همه توان کارشناســی و علمی و حقوقی و فنی وزارت نفت را عالوه بر اداره امور جاری بسیج کند که چگونه راهبردهای اقتصاد بدون نفت و ســرمایه میان نســل شــدن نفت را تبدیل به یک اراده ملی کرد. ارادهای که از مدیران نظام تا آحاد ملت، همه 80 میلیون جمعیت ایران آن را در پیش گیرند و هیچ مجلس و دولتی، حال و پس از حال در مخیلهاش کنار گذاردن این راهبردها نگنجد. این جراحی بزرگ به متخصصانی نیاز دارد که عمر و جوانی و دانش و تجربه خود را پای این نظام و کشور قرار دادهاند. متأسفانه به عوض این نگاه به این ســرمایه مدیریتی کشــور، عدهای در طوفــان گرد و غبار و آب گل آلود حاصل از ناآرامیهای هفته آخر آبان و با اغراضی که حداکثر تا جلوی بینی مبارکشــان را لحاظ کرده اســت، فشــار را بر وزیر نفت متمرکز کردهاند. یقین دارم که زنگنه را این فشارها از میدان خدمت به در نخواهد کرد. اما ملت منصف و قدرشناس ایران در چنین بزنگاههایی است که میتواند به روشنی میان خادمان و کاسه و کاسبان تفاوت قائل شوند.