نیمار،اولینکابوستوخلدرپاریس
ناصــر الخلیفــي، مدیــر قطــري پاريســنژرمن را همه به داشــتن یک خصلت ميشناســند: او کســي است که باید به هر چیزي که ميخواهد برسد.
ســال 2011 وقتــي کــه او مدیر باشــگاه شــد، دو هــدف اصلــياش در پایتخــت فرانســه را معرفي کــرد: عقد قــرارداد بــا «مســي بعــدي» و تالش بــراي بــردن لیــگ قهرمانــان اروپــا. در فوتبــال موفقیــت یک شــبه حاصل نميشــود اما الخلیفي االن بیش از نیمي از راه رسیدن به رؤیایش را پیموده است.
نــه تنها پیاسجی بهترین بازیکن زیر 30 ســال دنیــا را دارد بلکه بهترین بازیکن زیر 20 ســال دنیا، بازیکني مانند کیلیان امباپه را هم مال خود کرده است. با همه اســتعدادهاي نــاب و جوانش و ســلطه بر لیگ یک فرانسه در این فصل، سرمربي اســپانیایي پاریســيها، اوناي امــري به جرم نبردن لیگ قهرمانان اروپا و باخت 5 بر 2 مقابل رئال مادرید در دو بازي رفت و برگشت لیگ قهرمانان اروپا محکوم به ترك باشگاه شد.
با داشــتن بازیکنانــي مانند نیمار و امباپه که خرید آنها مجموعا 400 میلیون یورو هزینه روي دســت باشگاه گذاشته اســت، الخلیفي به فرمانــدهای بزرگتر و قاطعتر براي تبدیل کردن تیمش به یک ابرقدر در فوتبال اروپا نیاز داشت؛ یکي که نه تنها شم تاکتیکي باالیي براي غلبه بر قدرتهاي فوتبال اروپا مانند رئال مادرید داشته باشــد بلکه جذبهاش به بازیکنان تیم اجازه تمرد و آشــفته کردن رختکن تیم را ندهــد، اتفاقي که در ابتداي فصل جاري پس از کشمکش نیمار و ادینسون کاواني بر سر زدن ضربات آزاد و پنالتيها رخ داد و چندیــن هفتــه عملکرد تیم را تحتالشعاع قرار داد.
اگرچه از نظر تاكتیكي هیچ شكي در تواناييهاي اين مرد آلماني نیســت اما آيا او براي مديريت بازيكني مثل نیمار كه مثل خودش ترشــرو و كج خلق است، گزينه مناســبي محسوب ميشود؟ مــردي که براي رســاندن الخلیفي به اهدافش انتخاب شــده توماس توخل است، کسي که سابقه درگیري و اختالف نظر با بازیکنان تیمهاي سابقش را دارد.
اگرچه از نظر تاکتیکي هیچ شــکي در توانایيهــاي این مرد آلماني نیســت اما آیا او بــراي مدیریــت بازیکني مثل نیمار که مثل خودش ترشرو و کج خلق است، گزینه مناسبي محسوب ميشود؟ در توانایيهاي توخل بهعنوان یک مربي شکي نیست بخصوص که سبک کاري او شبیه الگویش پپ گواردیوال است.
تیــم توخل در دورتمونــد، توانایي بــازي بــا انــواع و اقســام تاکتیکها را داشــت و بسته به سبک بازي حریف هم ميتوانســت با سیســتمهاي 4-2-3-1 و 4-3-3 بازي کند که شــبیه سیســتم بازي فعلي پاريســنژرمن هم هست. او اما توانایي به میدان فرســتادن تیمش با سیســتم 4-1-4-1 و حتــي 3-5-2 یا 3-4-2-1 را هم داشت.
با ایــن دانش فني توخــل ميتوان موفقیت پیاسجی در فرانسه را قطعي دانست چون او دوســت دارد بازیکنانش حفظ توپ کننــد و بر حریف چه با توپ چه بدون توپ مسلط باشند.
در این میان اما یک مســاله ممکن است براي توخل دردسر ساز شود که آن مدیریت نیمار است.
نیمار جــزو آن دســته از بازیکنان پاريسنژرمن اســت که احتماال رویکرد توخــل را زیــر ســوال ميبــرد. اگرچه ممکن اســت اغراقآمیز به نظر برسد اما ادعاي اخیــر اوناي امري دربــاره اینکه در پاريســنژرمن نیمار رییس است نه سرمربي، بیراه نیست.
نیمار از زمــان عقد قــرارداد 222 میلیون یورویياش با پاریسيها بهعنوان گرانتریــن بازیکن تاریــخ، تیم را تحت کنتــرل گرفته و با گرفتــن فرصت زدن پنالتيهــا از کاواني نشــان داد که نفوذ زیادي بر رؤساي باشگاه دارد.
حتــي اخیرا ادعا شــد کــه غیبت نیمــار در برخي از بازيهــاي این فصل پاريســنژرمن نه بــه خاطر مصدومیت بلکه به صالحدید خودش بوده است.
در واقع گفته شده که نیمار خودش انتخــاب ميکرد که در کــدام بازيها به میدان برود و در کدام بازيها به خودش استراحت بدهد.
اینها مشکالت بالقوهاي هستند که توخل در زمــان مربیگرياش در پاریس خواهد داشت.
در نتیجه اینکه اســتخدام توخل با دانش تاکتیکــياش ميتواند یک حرکت مثبت از سوي الخلیفي باشد اما باید دید آیا رویکــرد کنترلگرایانه مربیگري او به مذاق رؤســاي پشــت پرده تیم از جمله نیمار خوش خواهد آمد یا نه؟