کهکشانیسازی یا واسطهگری برای بازگشت؟

این همه توهین به پرسپولیس بخشودنی نیست

روز را با خبر بازگشــت طارمی آغاز میکنیم و خبر آخر شــبهایمان شــده بازگشــت احمدزاده. درســت مثل همــان موقع که رامین رضاییان بدون تیم مانده بود و همین حرفهای بی ســر و ته را دربارهاش میشــنیدیم. اینکه چه کســی یا کســانی شــایعه بازگشــت این ســتارههای بیفروغ را بر ســر زبانهــا انداخته و یک پرســپولیس رویایی را با حضور دوبــاره آنها تصویر کردهاند، بماند اما شــاید نمیدانند که هواداران در این مورد خاص حتی از هشــتگ «هر چی برانکو بگه» هم گذشــتهاند، چه برســد به امثال طارمی و احمدزاده که اگر برگردند، دری به رویشــان باز نخواهد شــد. توجیهی هم ندارد این بازگشــت و چــه بهتر که به حرمت مصدومیتهــا و رباطهای از دســت رفته و اشــکهای بازیکنان و هواداران پرســپولیس موقع تماشای جشن نخســتین قهرمانی آسیایی کاشــیما، فراموشش کنیم.

این ماییم که بعد از هر قدم رو به جلو، فوتبالمان را بــه عقب میرانیم. مایی که وقــت و بیوقت فریاد عدالتخواهی سر میدهیم و در هنگامه صحبت، برای مبارزه با بازیکنساالری دنبال پرچمدار میگردیم اما وقتی او را یافتیم، میخواهیم گردنش را بزنیم. مقصر پیشرفت نکردن و حرفهای نشــدن این فوتبال خود ماییم که جــز در جهت منافعمان قدم برنمیداریم و به لگدمال کردن حرمتها خو گرفتهایم.

تقصیر ماســت که امثــال طاهــری و طارمی رویای میلیونها نفر را به بازی میگیرند و یکی مثل احمدزاده، به شــوق لژیونر شــدن قدم به سرزمینی ناشناخته میگذارد و دســت از پا درازتر برمیگردد. یا رامیــن رضاییــان و حتی صادق محرمــی که به خیــال خودش بهتریــن انتخاب را داشــت اما مثل بقیه ســتارههایی که پرسپولیس را ترک کردند، حال و روز خوشــی ندارد. همینطور وحیــد امیری که در پرسپولیس ستارهای بیمثال بود اما حاال روزهایش را روی نیمکت ترابزوناسپور میگذراند.

از ایــن همه بازیکنی که با کلــی ادعا و به قول خودشــان برای پیشرفت به پرسپولیس پشت کردند، یکی عاقبت به خیر نشــد. حتی طارمی که قطریها برایش سر و دست میشکستند، حاال مازاد به حساب میآورنــدش و هر روز اخراج او را از باشــگاه الغرافه طلب میکنند. جالبتر اما جوگیری ماســت که فکر میکنیم پرســپولیس با بازگشــت این ســتارههای خامــوش که ذره ذره جانــش را گرفتند، دوباره جان مییابد.

جالب اســت که برای بازگشتشــان توجیه هم داریم. از عالقــه برانکو به احمــدزاده وام میگیریم بیآنکه دیده باشــیم بشار رســن و سیامک نعمتی و حتی امید عالیشــاه چقدر موثرتر و کماشــتباهتر از او بــازی میکنند. آدمهای عجیبی هســتیم که گل نزدنهای مهدی طارمــی را از یاد بردهایم و او را در حد سوپرمن باال میبریم تا شاید راهی باز شود برای حضــور دوبارهاش در پرســپولیس اما عین خیالمان نیست که بعد از او چه بر سر این تیم آمد.

همین طارمی بود که رفت و پنجره را هم پشــت سرش بســت و حاال که در اروپای خیالیاش جایگاهی ندارد، دوباره پیغام و پســغام میفرستد برای بازگشت. غافل از اینکــه هیچ هواداری پذیــرای او نخواهد بود. همینطور مشــتاق دیگر ســتارههایی که در ســیاهی روزهای محرومیت، پرسپولیس را تنها گذاشتند.

پرســپولیس کهکشــانی؟ ادعاهایمان بیشتر به یک واســطهگری شبیه اســت برای بازگرداندن عدهای پشــیمان که همزمان بــا پیراهن پرســپولیس، خیلی چیزها را از دست دادند. راستی چه شد که به این نتیجه رسیدید که پرسپولیس با این ستارههای خاموش، تیمی ترسناک و کهکشــانی خواهد شد؟ اصال چه کسی قرار بازگشــت آنها را گذاشته که حاال به تفسیر روزهای بعد از آمدنشان وقت بگذرانیم؟

مهمتر از همه، کدام هوادار میپذیردشــان؟ حق هم دارند البته. آنها بودند که با هر مصدومیت، دســت و دلشــان لرزید اما برای یک لحظه هم پرســپولیس را تنها نگذاشــتند. این هواداران پرسپولیس کهکشانی نمیخواهنــد. همین پرســپولیس را میخواهند که با تمــام جانش دنبــال رویاهای آنها میدود و خســتگی و مصدومیــت هم مانعش نیســت. بــه حرمت همین مصدومیتها و رباطهای از دســت رفته و اشــکهای بازیکنــان و هواداران موقع تماشــای جشــن قهرمانی کاشــیما، درهای پرســپولیس به روی این ستارههای خاموش باز نخواهد شــد. آنها اگــر برگردند، وفاداری بیمعنا میشود و پرسپولیس و پرسپولیسیها بیحرمت.