چرا جنجالهای داوری ما زیاد است؟
قسمتهای «بد» یک رویکرد «خوب»
کمیته داوران فدراسیون فوتبال البته در سالهای اخیر مجری یک جوانگرایی قابل توجه و ارزنده در امر داوری مســابقات این رشــته بوده و با نسل تازهای که از راه رســیده و مشغول کار و تالش است، میتوان به آیندهای که چندان ضعیفتر از گذشته نباشد، امید بست.
حضور ســتارهای مثل علیرضا فغانی در میــان اعضای فعلی جامعه داوری هم مســألهای اســت که افتخارات حرفه داوری ایران را بیشتر میسازد و این نقلقول که ســطح داوری ایران باالتر از سطح فوتبالی است که در لیگ ارائه میشود، شاید یک اظهارنظر غیرحرفهای و بیش از حد تبلیغاتی و دور از واقعیت هم نباشد. با این حال مثل هر ماجرای خوبی که برخی قسمتهای بد را هم در دل خود دارد، کادر داوری نسل فعلی قاضیان فوتبال ما فاقد خصلتهایی نبوده که آن را کم ایراد جلوه بدهد و آنقدر قوی و مؤثر عمل نکرده که از هر خدشه و اعتراضی دور باشد و حرف و حدیثهای متعدد ســالهای اخیر در دل لیگ برتر که بســیاری از آنها از نحوه داوری مســابقات برمیخیزد، به ما میگوید که کار آموزش داوران و روند اجرایی و نوع نمایش آنها در جریان مسابقات با خدشهها و ایراداتی همراه است.
تقاضای مکرر از مربیان و ســایر مغبونهای قضایای داوری برای سکوت پیشه کردن و قناعت ورزیدن به نامههای حاوی اعتراض به روند مذکور مثل این میماند که به گرســنهای بگویید فریاد «گرســنه هستم» نکشــد و اگر صدایی در اعتراض به داوری بلند میشــود، بدیهی اســت که محصول لغزش قاضیــان لیگ در انجام وظایف محوله باشــد. اگر تعداد این ایرادات و اعتراضها کم بود، جای بحثی وجود نمیداشــت اما وقتی این همه موضــوع بزرگ و تکراری و تأثیرگذار میشــود، به معنای فقدان روند اصولی و ضعف در کار پرورش داوران اســت، به واقع باید گفت در کار صددرصد خوب پــرورش داوران جوان ایراداتی روی داده که کار آموزش را ناقص و اســتفاده وســیع از نفرات فاقد آمادگی ایــدهآل را در فوتبال ما باب کرده اســت. کنارهگیری تدریجی و یک به یک داوران سرشناس و قدیمیتر فوتبال ایران شامل سعید مظفریزاده و محسن ترکی طی پنج شش سال اخیر نیز مزید بر علت شــده و رویکردی بیش از حد منطق و انصاف را به نسل جوانتری موجب شده که برخیشــان هنوز مهیای یک قضاوت کمنقص در برخی میدانهای داغ و سوزاننده لیگ نیستند.
کمیته داوران که بابت جوانگرایی و ســعیاش ســزاوار تقدیر است، بد نیست با کنکاش در کار خود به این ســوال ضروری و معنادار پاســخ بدهد که چرا تعداد جنجالهای برخاســته از کار داوری در لیگ ما طی هر ســال این همه زیاد است و چرا این قاضیان تالشــگر و بالنسبه جوان و البته شــریف این همه در صدور آرای خود نسبت به اتفاقاتی مشابه در میدان مسابقات دچار اختالف سلیقه و تفاوت رأی هستند و به چه سبب یک داور روی صحنهای اعالم خطای محرز و ارائه کارت زرد یا قرمز میکند که یک قاضی دیگر اصال آن را خطا نمیداند.
این کمیته بد نیســت به این سوال بدیهی نیز جواب بدهد که چرا تعداد قابل مالحظهای از داوری مسابقات ارجاع شده به رضا کرمانشاهی و معدودی داور دیگر در ادوار اخیــر لیگ به جنجالهای ماندگار و حرف و حدیثهای تأســفآور منجر شــدهاند و اگر تعدد این خطاها و اشتباهات البته سهوی به حدی رسیده که حذف این داوران و یا کنار گذاشــتن طوالنی مدت آنها را طلبیده، به چه ســبب در این خصوص تأخیر و کمکاری صورت پذیرفته اســت. آیا اگر با اشــتباهات عمده قبلی داوران خطاکار برخورد جدیتر و محکمتری صورت میپذیرفت، شــاهد اشتباهات بزرگتر بعدی آنها و لغزشهای اخیر آنان میبودیم؟