زمستان پرسپولیس در زمستان

پرســپولیس برابر پدیده در جام حذفی همان تیم آشنا و البته حیرتانگیز نیم فصل دوم بود. تیمی که در زمین خود برای برد مقابل پدیده غافلگیرکننده این فصل زجر کشید و بعد از یک ماراتن خســتهکننده و فرسایشــی در قمار پنالتیها به لطف بخت و اقبال، بیتجربگی پسران یحیی و البته درخشش بیرانوند پیروز شد و به نیمه نهایی رسید تا یک گام دیگر به جام نزدیک شــود. جامی که البته با این ســبک از بازی و حریف قدرقدرتی به نام ســپاهان که در نیمه نهایی به کمین نشســته، به نظر چنگ زدن به آن دشوارتر از همیشه مینماید.

بازی با پدیده اما بازتاب همه حقیقتی بود که در نیم فصل دوم در پرســپولیس رخ داده. تیمی که بعد از دو پنجره بســته، در زمســتان 5 خرید دانه درشــت و هیجانانگیز داشت و به نظر میرسید با حضور این ستارههای نونوار و تازه از راه رسیده، تمام روزهای در بــه دری یک فصل اخیر را فراموش کرده باشــد اما با ورود ســتارهها ناگهان به طرز عجیب و غیرقابل باوری همه چیز وارونه شد. مثل یک سریال جذاب و هیجانانگیز که از بخش نخســت همه را با بازیهای درخشان، فیلمنامه خوب، کارگردانی فوقالعاده با خود همــراه کرده و بینندههای فراوانش بــا آن همذات پنداری میکنند اما پس از پایان فصل اول، در ســیزن دوم با ورود چندین ستاره دانه درشــت ناگهان سریال از ریتم میافتد و همه نقاط مثبت و درخشــان فصل نخست را از دست میدهد. ستارههایی که در نقشها و پرسوناژهای خود جا نمیافتند، فیلمنامهای که گویی همه قصه خود را در فصل نخست تعریف کرده و پیرنگ تازهای ندارد و کارگردانی که ناگهان رشــته کار از دست او در رفته و از شــعبدهبازیها و تروکهایش هیچ خبری نیســت. روندی که از قســمتی به قسمت دیگر ادامه دارد و هر چه جلوتر میرویم، این افتادگی بیشــتر و گل درشــتتر میشود و توی ذوق میزند. پرســپولیس نیم فصل دوم حکایت غریب همین سریال است. تیمی که تمامی جذابیت، غافلگیری، هیجان و البته موفقیت را در نیم فصل نخســت جا گذاشته و حاال گویی انرژیاش ته کشیده و چیزی برای ارائه ندارد. گویی بهار پرسپولیس ناگهان به زمستان رسیده و این باغ با طراوت را سرما زده.

تیمی که ســتارههای بزرگ و تازهواردش آشــکارا در قالب تیم منظم، سختکوش، از جان گذشته و حریص سابق جا نیفتادهاند و با ورودشان همه آن المانهای دوست داشتنی و قابل اعتنا را نابود کردهاند. مهدی ترابی دانه درشــت ترین خرید تیم هرگز نشانی از آن ستاره غیرقابل مهار سایپا و تیم ملی را ندارد که کیروش اعتقاد داشت باید در اروپا بازی کند. ســروش رفیعی از آن ستاره فانتزیست و هیجانانگیز فاصله بعیدی گرفته و بدل به یک شبح سرگردان شده. مهدی شیری شباهتی به مدافع سختگیر و مطمئن پیکان ندارد که برانکو اعتقاد داشت از ستارهای مثل رامین رضاییان بهتر و کاملتر است. محمد نادری ثابــت کرده که چرا نیم فصل تمام در بلژیک فقط تماشــاگر بوده و بدتر از همه بودیمیر که با توجه به قیمت سرســامآور دالر هزینه سنگینی روی دست پرسپولیس گذاشته اما به اندازهای ناامیدکننده بوده که در فوتبالیســت بودن او تردیدهای جدی بهوجود آمده و تلخاندیشان آن را با اوکراینیهای بیخاصیت قالب شده دو فصل پیش مقایسه میکنند.

برای قضاوت درباره پرســپولیس نیم فصل دوم شاید اندکی زود باشد. به ویژه اینکه ســتارههای تازهوارد از اتمســفری متفاوت پای به تیم قهرمان گذاشــتهاند و زیر تازیانه وحشتناک و خردکننده انتظارات آشکارا خود را گم کردهاند. سبک متفاوت و خاص مورد عالقه برانکو نیز مزید بر علت شده اما پرسپولیس به اندازهای افت کرده که نمیتوان همه مشکالت را به پای این دالیل منطقی و فنی نوشت.

پرســپولیس افتان و خیزان این روزها با همه ســتارههایش ســینهخیز جلو میآید امــا برانکو ایوانکوویچ بهتر از همه میداند که این هوادار ســختگیر و پای کار و البته کم حوصلــه و رســانههای خردهگیر و منتقدان تلخ اندیش خیلــی منتظر نمیمانند و از هم اکنون شمشــیرها را آخته کردهاند. همه از این پرســپولیس پرستاره بازیهای جذاب و هیجان انگیز میخواهنــد و هیچ عذری را نمیپذیرند. پس عجله کن آقای برانکو، درنگ جایز نیست!