سالمتورزشکاران فدای شوق فوتبال نشود

بوندسلیگا تابوی فوتبال حرفهای را شکست و اولین بازی و گل فوتبال جهان در بازی شالکه و دورتموند رقم خورد. دهنکجی به سبک آلمانی، آن هم در کشوری که رکورددار تلفات اندک مبتالیان کرونا به نسبت جمعیت ۳۸ میلیون نفری خود است. آرامش آنها به قدری مشکوک است که گویی واکسن در جیب دارند و به جهان پر التهاب امروز پوزخند میزنند. به هر حال بازگشایی بوندسلیگا، حتی از جشن نمادین چینیها پس از بحران ووهان هم باشکوهتر و تأثیرگذارتر بود. بحث بازگشایی لیگ فوتبال هم در ایران داغ شده است. طبیعی هم بود که هجمه و فشار هواداران و رسانهها روز به روز بیشتر شده و طاقت دولتمردان را طاق کند. به نحوی که اگر حریرچی را نشناسیم، با مشاهده سؤالها و جوابهای این روزهای رسانهها خیال خواهیم کرد که او سخنگوی سازمان لیگ است. به هر حال به نظر میرسد فدراسیون فوتبال که تاکنون شانههای خود را از زیر بار مسئولیت خالی کرده، در برابر مأموریت بزرگی قرار گرفته است. باید لیگی را برگزار کند که سالمت بازیکنان و دستاندرکاران برگزاریاش در اولویت قرار دارند. سؤال اصلی این است؛ آیا میتواند؟ در صورت ابتالی بازیکنان چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ پروتکلهای سفت و سخت بهداشتی بوندسلیگا توسط انستیتو رابرت کخ طراحی شده و این در حالی است که بیست هزار کیت تشخیص کرونا در بین باشگاهها توزیع شده است. موضوعی که البته با اعتراضات فراوانی همراه شده و دولتمردان آلمانی را به رفتار تبعیضآمیز به نفع فوتبالیستها متهم کرده است. به هر ترتیب امیدوارم تصمیمهای ورزشی اینچنینی در یک فضای عقالنی با در نظر گرفتن بیشینه توان و ظرفیتهای داخلی باشگاهها از نظر بهداشتی اتخاذ شود و اینکه سالمت ورزشکاران فدای شوق راهاندازی دوباره لیگ نشود. ضمناً ابالغ پروتکلها کافی نیست، اجرای دقیق آنها نیازمند ابزار، آموزش و تمرین است.