دایره وحشت!
اوایــل دهــه 06، وقتــی فدراســیون فوتبــال نام جــالل چراغپــور را به عنوان ســرمربی تیم ملی ایران معرفی کرد تا در بازیهای آسیایی 1982 دهلی روی نیمکت ایران بنشــیند، بسیاری از اهالی فوتبال و روزنامهنگاران در تمجید از این خالقیت و انتخاب جالب چهها گفتند و چهها کــه ننوشــتند؛ آن روزهــا فضــای کشــور تحــت تأثیــر انقالب و آغــاز جنگ بود و انتخاب مربی خارجــی بــرای تیــم ملــی ممکن نبود. از ســوی دیگر، بسیاری از مربیان ایرانی هم به واسطه فعالیتهای سیاسی پیش از انقالب، از دایره گزینههــای تیــم ملــی خــارج بودنــد و کســی نمیتوانســت نامــی از آنهــا بیــاورد؛ انتخــاب بــه عنــوان ســرمربی تیــم ملــی کــه واویالیــی بــود. در چنین اتمســفری، انتخــاب یک جوان 33-34 ســاله که تازه فوتبال را کنار گذاشــته و در زمــره مربیــان آشــنا بــه علــم روز، جــوان و نوگــرای فوتبــال ایــران قــرار داشــت، باعــث تعریــف و تمجیــد اهالــی فوتبــال و رســانهها شــد. جــالل چراغپــور بــا تیــم ملــی بــه بــازی آسیایی رفت؛ تیم او که نمایشهایی معمولی داشــت، در یکچهــارم نهایــی مقابــل کویــت -کــه همــان ســال از جام جهانی 1982 اســپانیا برگشــته بــود- در وقتهــای اضافــه شکســت خــورد و حــذف شــد. پــس از ایــن رویداد چراغپــور را از تیم ملی کنار گذاشــتند. ایــن انتخــاب غلــط باعــث شــد تــا چراغپــور کــه میتوانســت بــه یکــی از بهتریــن مربیــان ایــران تبدیــل شــود، بــرای همیشــه بسوزد و هیچگاه به او اعتماد نشود. این مربی که هنوز هم عاشقانه فوتبال را دنبال میکند، بــرای همیشــه از دایــره مربیــان مهــم فوتبــال ایــران کنــار رفــت. بســیاری از چهرههــای مهــم فوتبال ایران، انتخاب بد موقع در زمان اشتباه را علــت بــه حاشــیه رفتــن چراغپــور میدانند و معتقدنــد کــه اگر او با تجربه بیشــتری هدایت تیم ملی را برعهده میگرفت، میتوانســت در تمــام ایــن ســالها گزینــه تیمهای مهــم و تیم ملــی ایران باشــد. امروز شــاید در وضعیت مشــابهی قرار داریم؛ در حالــی کــه امــکان انتخــاب مربــی خارجــی وجود ندارد و تعدادی از مربیان شناخته شده و بــا تجربــه ایــران هــم از دایره انتخــاب مربی تیمملــی خــارج شــدهاند، صحبــت از انتخاب یــک مربــی جــوان بعــد از کــیروش اســت؛ مربیــان جوانی که هنوز در فوتبال باشــگاهی جواب پس نداده و کارنامه درخشانی ندارند. رو آوردن بــه چنیــن مربیانی ذهنها را میبرد بــه ســمت انتخاب جــالل چراغپور یــا مربیان جــوان قبلــی که در شــرایط حســاس بــه دایره انتخــاب مربــی تیم ملــی وارد و نه تنها عاقبت به خیری ندیدند و برای مدتی خانهنشــینی را تجربــه کردنــد. از جالل چراغپــور که بگذریم، امیــر قلعهنویــی پــس از برانکــو بــه همیــن سرنوشــت دچار شــد. او که تجربه کافی برای هدایــت تیــم ملــی نداشــت، در نتیجــه خــرد جمعــی هدایت تیم ملــی را بعد از جامجهانی 2006 برعهــده گرفــت امــا در جــام ملتهــای 2007 مالــزی نــاکام مانــد هیچــگاه تلخــی اتفاقــات پس از شکســت و مناظره تلویزیون را فرامــوش نمیکنــد. بعــد از او، علی دایی که تنها موفقیت او در عرصه مربیگری، قهرمانی لیــگ بــا ســایپا در قامــت بازیکــن - مربــی بود و بــدون کمتریــن تجربــه ســرمربی تیــم ملــی شــد اما با شکســت به عربســتان از تیم ملی اخراج شــد و تلخی آن اتفاق را همچنان حس میکنــد. حــاال بایــد منتظــر مانــد و دیــد که از میان نسل جوان فعلی که تازه وارد مربیگری شــدهاند، چــه کســی از این دایره ترســناک به عنــوان ســرمربی تیــم ملــی انتخاب میشــود و بــه سرنوشــت مربیــان جــوان قبلــی دچــار میشــود یــا نه؟!