بمناسبزت رلگش بماه،وگذش دتوب از اهالی امروز...

به او اردیبه ت در سهرا سپهری

به س �راغ س �هراب میروم و میدانم باید چنان از او یاد کنم که چینی ن �ازك تنهاییاش ترکی بر ندارد... باید چنان از س �هراب بگویم که از لطافت پروانهها... که از غربت سنجاقکها... از موسیقی روییدن گلها. سهراب را کویرها و بیابانهای کاشان خوب میشناسند هنگامی که در نیمه ش �ب ها پابرهنه بر خاكها قدم میزد و نقش �ی بر بام نقاشیاش از درختی، سنگی... به یادگار میگذاشت و ماه... که همیشه در شعرهایش بالای سر تنهایی اوست. حوالی همین روزها بود که چمدان تنهاییاش را بس �ت و رفت... پر از بال و پر بود و در دور دس �ت ها کس �ی او را فراخوانده بود...