چنین میکنیم و چنان!

اخیرا یک نواری به دس �ت ما رس �یده است که بوهای ناجور میده �د. این نوار که گویا سالها پیش پر شده مربوط به انتخابات رئیس شورای محله «نیست در جهان آباد» معروف به ندجا میباشد. در این نوار یکی از نامزدهای انتخاباتی وعدههایی عجیب و غریب به مردم محله میدهد که شنیدن آنها جهت ادای هِر و ایضا کِر مناسب هر سن و سالی است: اینجانب یعنی رئیس حتمی آینده محله ضمن عرض خوش �امد به هم �ه هممحل هاییهای محت �رم تقاضا دارم هویج �وری که دو لپی چلوکب �اب برگ خود را لقمه میفرمایند به صحبتهای بندهِ حقی �رِ خادمِ خدمتگزارِ نوکرِ دربست مردم هم گوش فرا دهند: بنده در اولین اقدام برج میلاد تهران رو به محله خودمان میآورم، برج میلاد که هیچ آن سبزی فروش ارزان فروش معروف را هم میآورم، اصلا از همین جا اع �لام میکنم به مجردی که رای بیاورم واحد پولی محله را از ریال به دلار تبدیل میکنم، تا دیگر نگران بالا کشیدن و پایین کش �یدن ارز نباش �ید. کاری میکنم که اتوبوسها دیگر این قدر ش �لوغ نباش �د حتی قصد دارم ط �رح «هر هممحل های، یک اتوبوس» را اجرا کنم. یکی دیگر از طرحهای کلان من پاک کردن دوره س �نی «د مبخت» از زندگی دختران جوان محله است، اصلا چه معنی دارد ک �ه ما در محله خودمان این همه دختر دمبخت داشته باشیم که خود این مسئله مش �کلات عدیدهای برای ما ایجاد کند. قول میدهیم بلافاصله هر یک از دختران محترم محله که از جزو نویسی دانشگاه فارغ شود را به عقد یک عدد از پسران محله درآوریم. آیا وکیلم؟ آیا رئیسم؟ البته این آقای نامزد این وعدهها را میدهد ولی آن چیزی که در دقایق پایانی این نوار صوتی به گوش میرسد این است که هیچ کدام از مردم فهیم محله به صحبتهای او گوش نداده و حتی پای ادامه صحبتهای نامبرده نیز نمینش �ینند و راهی خانه خود میشوند، این جمله نکته اخلاقی مطلبمان بود تا مثل «پایان نامه» قبلی که نوش �تیم و شما نخواندید کلا حذف نشود!