»حدادی « حدت را نگه دار!

پاس �خی روشن بر این چرایی از سوی حدادی مطرح شده است که البته ما را قانع نکرد. حدادی میگوید مسئولان به او رسیدگی نمیکنند و به او توج �ه ندارن �د و حتی جای �ز های که بعد از المپیک قولاش را داده بودند هنوز به او ندادند. حال رگ غیرت ایرانیمان بالا زده است و چند مسئله را به احسان حدادی یادآور میشویم: 1 .آق �ای حدادی! مگ �ر دیروز ک �ه روی پر قو میخوابیدی �د و در خان �واد های متمول زندگی میکردید تا به اینجا رس �یدید زیر پرچم همین مرز و بوم نبودید؟ امروز طلبکار کدام طلبتان هستید؟ امروز طلبکار مدال نقره ارزشمندی هستید که برایمان از لندن به ارمغان آوردی �د؟ نوش جانت �ان. ارزانی وج �ود خودتان. ام �روز طلبکار چه هستید که ش �رف و غیرت ایرانیتان را کالا قرار میدهید و میگویید ما را به خیر و ش �ما را به سلامت! 2. آق �ای حدادی! مگر ارزش کار بزرگی که برای م �ام میهن انجام دادهای �د براب �ر با جایزهای اس �ت که مس �ئولان به ش �ما قول دادند و عم �ل نکردن �د که ح �الا اینطور راحت میگویی �د دیگر برای ایران مس �ابقه نمیدهم؟ این پلان اول از یک س �ناریوی دردناك است. س �ناریویی که یک طرف آن احسان حدادی، جوان محبوب دیروز المپیک 2012 لندن است و س �وی دیگ �رش حدادی طغیانگ �ر امروز! کس �ی حتی فکرش را هم نمیکرد یک ش �به ستاره دنیای دوومیدانی کشورمان از این رو به آن رو ش �ود. البته صادق باشیم یک شبه نبود و فرصت این ستارهس �وزی هم مثل بیشمار ستارهس �وز یهای دیگری که در کش �ورمان رق �م میخورد از مدتها قبل مهیا ش �ده بود. از آن زم �ان که با وجود لیاقت و شایس �تگی، مس �ئولا نمان پولهای بادآورده را توی جیب میلیاردرهای بیخاصیت فوتبال میریختند و هیچ توجهی به س �ایر ورزش �کاران مدالآور دیگر رش �ت ههای ورزشی نداش �تند. آن روزها بود که سناریوی دردناك احسان حدادی آرام آرام در جانش ریشه دواند تا امروز این چنین دردناك به تصویر کشیده شود. اگرچه این تصویر تلخ است اما برای آگاهی آنهایی که احتمالا در خ �واب بودند و خبر ندارند مجبوری �م آنچه را دیدیم و در اخبار خواندیم بازگو کنیم. احس �ان حدادی اولین م �دال آور تاری �خ دوومیدانی کش �ورمان در المپیک، در تازهترین مصاحبهاش اظهارنظری جنجال �ی میکند و میگوی �د : »دیگر حاضر نیس �تم برای ایران مسابقه بدهم !« بله! درست اس �ت ما هم مثل شما شاخ درآوردیم و روی مغز نداش �ته مباركمان کپک بس �ت. احسان ج �وان محبوب دی �روز، حالا یک ش �به در نظرمان منفور ش �د و یک سوال بزرگ را در ذهنمان متجسم کرد که چرا؟! واقعا چرا؟! نکند شما هم میخواهید بروید و تابعیت قطر بگیرید و برای آنهای دیسک پرتاب کنید که شرافت و ملیت آدمها را میخرند؟ 3. آقای حدادی! مگر فقط شما هستید که مورد بیتوجهی و بیمهری مس �ئولان همیش �ه در نقصان ورزش کشورمان هستید؟ نه! باور کنید بس �یاری از ورزشکاران مدالآور همین مرز و بوم هس �تند که در ش �رایط مالی و خانوادگی بدتر از ش �ما هس �تند ولی فقط به عش �ق این مردم میروند به میدان و مسابقه میدهند. حالا چه شده است که خودتان را فراموش کردید؟ مگر مرب �ی اختصاصی و اردوهای اختصاصی که برایتان برگزار ش �ده از جیب شخصیتان بوده است؟ مگر اینها هزینههای ورزش برای شما نبوده است؟ کدام ورزشکار در رشتههای ورزش �ی دیگر مربی اختصاصی دارد و نازش اینقدر خریدار؟! هزینه آن سفر هم که با جیب شخصیتان رفتید که فدراسیون داد. دیگر چه نازی دارید که میخواهید با جملات کلیشهای »مسئولان حمایت نمیکنند « بخرند؟! احس �ان ح �دادی ب �ا آن فری �اد ن �ا باش در دوربینه �ای تلویزیون �ی بع �د از پرت �اب خیرهکنن �د هاش در المپی �ک هن �وز برایمان محبوب اس �ت و دوستداش �تنی. اما حدادی امروز که به سادگی میگوید دیگر برای ایران مسابقه نمیدهم... آقای حدادی ما هم کم مهری مس �ئو لا ن را خ �وب میدانیم و ه �ر روز کا ر م �ا ن در همی �ن رسانهها غر و لند به آنهاس �ت ام �ا آی �ا واقعا پاسخبیمهر یها را س �ایر ورزشکاران هم ب �ا ای �ن رفتار میدهن �د؟ آیا راه �ش ای �ن است؟...

سه شنبه 28 خرداد ساعت 3016: این خط پایان است! خط پایانی بر آرزوهای 4 سالهای که فوتبال ما انتظارش را کشید و ممکن است به لطف لبخندهای ژکوند رییس فدراسیون در ایستگاه سئول به یاس مبدل شود. البته شاید هم ایستگاه سئول ایستگاه رستگاری برای فوتبال ملی ما باشد. بر کسی پوشیده نیست که صعود به جام جهانی تا چه حد میتواند موجب بلوغ فوتبال ملی ما شود و صعود نکردن تا چه میزان میتواند فوتبال را در کشورمان به کام نابودی بکشاند. کرهجنوبی اگرچه حریفی در کلاس جهانی و بسیار بالاتر از سطح آسیاست اما همیشه تاریخ نشان داده ملیپوشان کشورمان در پیکار با این رقیب سنتی ایران در آسیا فراتر از باور ظاهر میشوند. نمونهاش هم بازی رفت دو تیم در آزادی که با برتری یک بر صفر ملیپوشان ما به پایان رسید. باید با دیده همین امیدها به سئول چشم دوخت. به بازی 28 خرداد در ورزشگاه ملی شهر سئول. اما سه حالت و نتایجاش:

حتی اگر ما به جام جهانی هم نرویم برد در سئول کرهجنوبی یعنی رستگاری فوتبالی! اگر این اتفاق بیفتد باید خوشحال باشیم که کره را رفت و برگشت بردیم.

نتیجهای که دور از ذهن نیست. ما همواره مقابل کره در سئول تساویهای باغروری داشتیم. البته امیدواریم مثل تساوی 4 سال قبل با قطبی نباشد که با اشک تلخ حذف همراه بود. با آن گل زیبای وحید هاشمیان...

این میتواند تلخترین پایان ممکن و به قول عادل فردوسیپور تراژدیترین اتفاق برای فوتبال ملی ما در سال 2013 میلادی باشد. اتفاقی که امیدواریم نیفتد و شما هم دعا کنید.

سه شنبه 21 خرداد ساعت 0021: فوتبالی که میتواند مرگ و زندگی باشد! درست انگار همه چیز آماده است تا پیکار 21 خرداد در استادیوم یکصد هزار نفری آزادی با حضور خیل عظیم هواداران فوتبال ملیمان وحدت و یکپارچگی بینظیری را در آستانه مهمترین رویداد سیاسی کشور، انتخابات ریاست جمهوری به وجود آورد. نبرد ملیپوشان با لبنان اگر چه روی کاغذ ورزش و حتی سیاست به سود ماست اما وقتی به شکست تلخ یک بر صفر دور رفت در خاك لبنان که همه چیز را برای ما خراب کرد نگاه میکنیم آنوقت حتی به مراودات سیاسی حسنه کشورمان با لبنان هم دل خوش نمیکنیم و تنها امیدواریم ملیپوشان کشورمان غیرت از خود نشان دهند و با یک برتری امیدبخش صعود به برزیل را مسجل کنند. البته همان شب، نبرد حساس و سرنوشتساز کرهجنوبی و ازبکستان در سئول هم برای ما بسیار مهم است. اما سه حالت و نتایجاش:

غرور ملی از نو هویدا میشود. با این برد احتمالی ممکن است درهای بهشت به روی فوتبال کشورمان باز شود. ممکن است برزیل به ما لبخند بزند. ممکن است حماسه سیاسی از این برد ورزشی متاثر شود و وحدت و همبستگی رخ بنمایاند.

سکوت! بحران! نگاههای خیره به اسکوربرد نتیجه در سئول! ممکن است تساوی تلخ در آزادی جام زهری باشد که به کام هواداران برخاسته از پا در آزادی خورانده شود. فقط همین...

تلخ چون زهر مار! درست جلوی چشمان یکصد هزار هوادار آن هم در استادیوم آزادی. شاید این اتفاق تلخترین اتفاق تاریخ فوتبال ایران باشد؛ باخت به لبنان! البته این اتفاق نادر در دور رفت به مدد شاهکار شاگردان کیروش رخ داد!