یادمانههای من... یادمانههای تو...

هرچه بیش �تر به فصل تابس �تان نزدیک میشدیم درجه حرارت هوا بالاتر و بالاتر میرفت تا اینکه داغی هوا بدجوری به س �رمان زد تا به گذش �ت هها سفر کنیم و از آنها ی �ادی کنیم. همانی که نباید از کلمه نوس �تالژی برایش اس �تفاده کنیم. با فش �اری که به مغز مبارکمان وارد کردی �م ب �ه ای �ن نتیجه رس �یدیم که یک س �ری تفاوتهای بس �یار مش �هودی که بین دوران ما و شما (ما یعنی کودکان و نوجوانان یکی دو نسل قبل و شما یعنی کودکان و نوجوانان امروزی) وجود داش �ته است را نمایان کرده و به رخ بکش �یم. عموما در گذش �ته به علت کمبود تنوع، یک وس �یله یا ابزار یا حتی یکی از مواد غذایی مایحتاج زندگی، به قدری معروف میش �د که حالا به یک نوس �تالژی تبدیل شده است. آیا واقعا ک �ودکان امروز در س �ا لهای آینده نوس �تالژی به یاد ماندنی خواهند داشت؟! از معدود وس �ایلی بودند که در تابستان میتوانست آقاپسرها را در خانه نگه دارد: آتاری، میکرو و این اواخر هم سگا. الان دیگر از آنها خبری نیس �ت و جایشان را کنسولهای ایس �تاده (!) گرفت �ه ب �ا کیفیتی خارقالعاده! بچههای نسل گذشته واسه جلسه امتحان دو تا مداد نمیبردند. چون آخر سال بود و مداد هم دیگه لازم نمیشد، دو طرفه میتراشیدند تا دو تا مداد داشته باشند! ولی حالا مدادهای فشاری کارها رو راحت کرده. قدیمترها مدادها کوچک که میشدند تازه باید به کمک پرگارها میرفتند! ولی پرگارهای الان که کاملا فانتزی شده، به مدادهای فشاری مجهزند و کار و کاسبی مدادهای کوچک را خراب کردهاند. اون موقعها وزن شیشه شیر از کل شیر داخلش بیشتر بود! البته شاید او موقع بیشتر به محیط زیست فکر میکردند. خدایی علت نوشتن اسم رو جلد دفترها رو الان میفهمم. آخه اون وقتها فقط یک مدل دفتر بوده و دفترهای یک کلاس همه مثل هم بودند و مثل حالا کلکسیون لوازم تحریری وجود نداشته. هر چی گشتم همین یه دفتر رو ازون قدیما پیدا کردم.