هر راست نشاید گفت!
از قدیم ندیما گفتند: »جز راست نباید گفت/ هر راست نشاید گفت« خودت �ان بهتر میدانید ک �ه صداقت یکی از مهمترین ارزشهای اخلاقی است که آدمها باید داش �ته باش �ند. اما وقتی پای ازدواج به میان میآید موضوع کمی فرق میکند. یعنی نگفت �ن بعض �ی از موضوع �ات اهمیت پیدا میکن �د و صداقت افراط �ی میتواند تبدیل به س �ادهلوحی گردد. حکمش هم میش �ود: »وقتی که با گفتن حرف راستمان مفسدهای به وج �ود بیای �د ... « حالا برویم س �ر قضیه خواستگاری و راست و دروغهای آن! چی بگیم؟
اگر قبلا ازدواج کردهاید یا در دوران عقد بودهاید و نشده است و به هم خورده است!
اگر بیماری خاصی دارید یا نقص عضوی دارید یا حتی سابقه بیماری دارید.
اگ �ر مرتکب ج �رم و خطا یا اش �تباهی ش �دهاید که خیلی از اف �راد اطرافتان از آن باخبرند و امکان بر ملا شدنش هست.
اگ �ر رابط �های داش �تید که با شکس �ت روبهرو شده اس �ت و امکان این را میدهید ک �ه از طریقی مخاطبتان موضوع را بفهمد، قبل هر چیزی خودتان آن را به او بگویید.
اگر مش �کل خانوادگی یا مالی دارید که با تحقیق محلی بر ملا میش �ود، بگویید تا از زبان خودتان بشنوند نه از زبان مردم!
اگر توی خانواده کسی را دارید که معتاد است یا ناهنجاری اخلاقی دارد که اهل محل میدانند، باید به طریقی در جلس �ات بعدی خواستگاری مطرح کنید.
اگر اخ �لاق یا ویژگی ش �خصیتی بدی دارید ام �ا نقش آدم خوب �ه را بازی میکنید ت �ا وصلت س �ر بگیرد، باید ب �ه مخاطبتان بگویید وگر نه خیانت محسوب میشود چی نگیم؟ اش �تباهات دوران مجردیتان را که مطمئنید هیچ کس از آن باخبر نیس �ت و بین خودتان و خدای خودتان است، اصلا نیازی به گفتن ندارد.
گفت �ن تم �ام جزئی �ات (عصبانیتهای م �وردی، بی نظمیهای م �وردی، ضعف در مهارتهای زندگی و...) لازم نیس �ت، چون باعث نگرانی و ایجاد تردید میشود و زمینه وسوس �ههای ش �یطانی را فراهم میآورد و ممکن است فرد مقابل اینگونه برداشت کند که مشکل بس �یار بزرگ بوده و فقط قسمتی از آن گفته شده است.
اس �رار خصوصی و خانوادگی خواهر یا برادرتان را نیازی نیس �ت بگویید. مخصوصا در مراحل اولیه خواستگاری!
...