از مادرانهاى تلخ تا دودكشىشيرين

کارنامه سریالهای تلویزیونی در ماه مبارک رمضان در این چند سال نشان داده است که نباید منتظر تغییر و تفاوتی خاص در فرم و محتوا باشیم. امسال هم شبیه سالهای گذشته با سریالهایی نه چندان متفاوت از شبکههای تلویزیونی همراه شدیم که البته تلاش کردهاند از کلیشهگویی خارج شوند! »مادرانه «، »خروس « و »دودکش « عناوین سریالهاییست که در ماه مبارک امسال از شبکههای تلویزیون، شما را پس از افطار با خود همراه میکنند! این همراهی با سریال مادرانه از شبکه سوم سیما آغاز میشود، ملودرام خانوادگی که از اسم آن هم تا حدودی پیداست. وقایع این داستان به نوعی درگیری تکراری بین زن و مردیست که سالها پیش متارکه کردهاند و حالا دعوا بر سر بچهها آغاز شده است... بستری از حوادث و درگیریهای خانوادگی که به نظر میرسد با هدف آسیبشناسی خانواده این مرز را تا آسیبهای اجتماعی دنبال میکند. شخصیتهایی تکراری سیاه و سپید! و گاه مبهم شبیه اردلان! بیننده نمیداند از خشونتها و... او به تنگ بیاید یا به دلیل تنهایی و انزوایش دلسوزی کند و شخصیتهای سفید و عاری از هر خطا مثل محمد جواد که تا پایان داستان میدانی که هیچ خطایی از او سر نخواهد زد... این ملودرام خانوادگی شاید مخاطب را با خود درگیر کند اما به دلیل ساختار تکراری داستان و گاهی غیر واقعی اتفاقها آنطور که باید نمیتواند مخاطب را به باور برساند. از سریال مادرانه به شبکه دو میرویم و سریال »خروس «! جواد رضویان و یوسف تیموری... نام بازیگران را که میخوانی سریال را جدی نمی گیری. در این سریال گره داستانی کم دیده میشود. دیالوگها گاهی تلاش میکنند خنده دار باشند اما موفق نیستند. در مجموع آنچه از گونه کمدی نیز انتظار میرود در این سریال کمتر دیده میشود. اما در نهایت از بسیاری مجموعههای چند سال اخیر حداقل خوش ساختتر است. نباید فراموش کرد برای قضاوت در مورد هر 3 سریال هنوز خیلی زود است . »دودکش « گویا اعتدالی بین دو سریال قبل است. اتفاقها در این سریال آنقدر غیر واقعی نیستند که فاصله زیادی با زندگی عادی مردم داشته باشند و طنز داستان هم آنقدر رو نیست که به محض شروع شدن، انتظار نشستن پای سریالی کمدی را داشته باشید. شخصیتهای سریال خیلی از آدمهای کوچه و بازار... دو تیپ شخصیتی مقابل هم قرار میگیرند که یکی آنقدر غرق رویاپردازیست که آنچه را هم که دارد از دست میدهد و دیگری همه دغدغهاش حفظ زندگی روزمره است. دیالوگها با زبان مردم بیگانه نیستند. وقتی دو نفر از شخصیتهای سریال با هم گفت وگو میکنند، آنقدر ساده و طبیعیست که با آنها همراه میشوی! البته تا حد زیادی میتوان گفت انتخاب مناسب بازیگران هم به روان بودن و قابل درک بودن سریال کمک کرده است.