رارغ سهااق هها

فف رار م ز را ک شنیدهاید؟! احتمالا ارتباطی به فوتبالیستها نداشته و نخواهد داشت. برعکس خارج شدن فوتبالیستها از کشور و بازی در لیگهایی معتبرتر باعث خوشحالی و قدری عاقبت به خیری است. اما در اوضاع نابهسامان ورزش یک استان، بزرگترین ضربه از دست دادن ستارههایی است که با اعتبار و نام باشگاههای همین استان ستاره شدند. ابومسلمی که مدتی کابوس سرخابیها شده بود و حتی »افشین امپراتور« را از خوردن 4 گل ناقابل در آزادی بینصیب نگذاشته بود، از پا افتاد و پسست ااز

شی بالا و پایین شدن باشگاههای خراسانی در ردهبندی جدول، استعدادهای فوتبالی که یا متولد همین استان بودند یا با حضور در باشگاهی مثل ابومسلم و پیام ستاره شدند و نامی در بین بزرگان دست و پا کردند، این باشگاهها را ترک کردند و پای امضا قراردادهای سنگینی نشستند که تعداد صفرهایش در تخیلات کهکشان سابقشان هم نمیگنجید. صرفا جهت اطلاع عرض میکنیم، فقط جهت اطلاع عزیزانی که با چشم بستن بر نامهای بزرگ باشگاههای شهرمان، کمبود استعداد فوتبالی مشهدیها را بهانه میکنند برای خالی کردن عرصه و ذخیره کردن درآمدهای شهری. اگر ستارههای سابق ابومسلم و پیام و یا حتی بازیکنان مشهدیالاصلی که در تیمهای دیگر لیگ پابه توپ هستند را به زمین فوتبال شهرمان بکشانیم، ترکیب ارزشمند فوتبالی به وجود میآید که کمترین جایگاهش، ردههای چهارم و پنجم لیگ خواهد بود. به سطح اول فوتبال کشور باشگاه ابومسلم بود، تا مهرههایی چون نیکبخت واحدی، حسین بادامکی، عنایتی و رضا حقیقی که زاده همین شهر و استان هستند و صاحب همین باشگاهها. باشگاه بزرگ شمال غرب کشور که ادعایش را تراکتورهای خودش هم نمیتواند بکشد، با مهدی ثابتی، دروازهبان اصیل مشهدی موفق میشود و سهمیه آسیایی کسب میکند. باشگاه سرخ پوش پر هوادار پایتخت، بر سر قاسم دهنوی مشهدی جر و بحث میکند و پاسخگوی کمیته انضباطی میشود و خیلی دردسرهای دیگر را به جان میخرد. خسرو حیدری، مجتبی جباری و آندو تیموریان که روزی از مشهد به فوتبال معرفی شدند هم، میشوند بهترینهای کهکشان پر ستاره آبیها تا در فصل نقل و انتقالات ناز بیاورند و تیم عوض کنند. حالا اگر با قدری مثال و توهم ترکیب زیر را دور هم جمع کنیم، به قدرتی برای مقابله با بزرگان دست پیدا میکنیم. قدرتی برای 4تایی کردن دوباره دروازههای آزادی. فقط کمی صبر و اندیشه لازم دارد با چاشنی دلسوزی و مایهداری... گی یدها

رفتا آنقدر زیاد است که فراز و نشیبهای زندگی جوانان این آب و خاک همه تبدیل به فرازهای بدون نشیب شدند، و شاید جوانان کمتر به این فکر بیفتند که شهرشان تیم فوتبال لیگ برتری ندارد و بعد از ستارهسوزیهای متعدد، کارخانه ستارهسازیاش هم به تعطیلی خورده است. اما لابه لای همین گرفتاریها، آرزوهای بچههای مشهد در گوشه پنهان شده است، چرا که باز هم دست مشهدیها خالیاست از نداشتن حتی دانهای تیم لیگ برتری، از نداشتن حتی دانه حامي مالي قدرتمند و از نداشتن مرکز صنعتی یا کارخانه مهمی که شاید به بهانه کاهش هزینههای مالیاتی رو به ورزش و فعالیتهای به اصطلاح فرهنگی- ورزشی بیاورد. فدای سرمان که دیگر استقلال و پرسپولیس به مشهد نمیآیند. مسئول محترم ورزش استان! ابومسلم رو به فراموشی است، نسل جدیدمان سیاهپوشان قدرتمند خراسانی را نمیشناسد تا برایشان آرزوهای ناب داشته باشد. خود دانید...