تصویربرداری در دوران بارداری
در دوران بــــــــــارداری تصویربرداری تشخیصی گاهــی الزم اســت. ایمنی ســونوگرافی تشــخیصی در دوران بارداری بخوبی تعریف شده است. با این حــال، انواع دیگــر ارزیابــی تصویربــرداری نیز ممکن اســت مورد نیاز باشــد. اگرچه ایمنــی پرتو در معرض تابش در دوران بارداری یک نگرانی مشــترک اســت، تشــخیص ناموفــق یــا تأخیرتشــخیص ممکن اســت بــرای زن و بــارداری او بیشــتر از هر گونــه خطر مرتبط بــا پرتــو یونیــزه باشــد. در بســیاری از مــوارد، ارزیابــی ریســک جنیــن باالتــر از خطر واقعــی اســت. هرگونه بحــث درمورد تأثیرات پرتو به اطاعــات پایه درمورد اصطاحات مربوط به پرتو ومیزان اندازهگیری جذب پرتــو در بــدن دارد. دوز جــذب اشــعه، مقدارانــرژی ذخیــره شــده درهر کیلوگرم بافت اســت و بــا »rads« اندازهگیری میشــود.یک راد معــادل یک صدم گری .تــسا)gray( جدولهایی برای بررســی میزان جذب اشــعه در موقعیتهای مختلف، موجود اســت که با مراجعه بــه آنها میتوان میزان خطر را بررســی کرد. انتخــاب روشهــای تصویربرداری بهتر اســت بهطور مشترک توسط پزشــک و رادیولوژیست صورت گیرد. رادیولوژیســت گاهــی اوقــات میتوانــد ایــن روش را برای به حداقل رســاندن خطر آسیب به جنین بدون بهخطــر انداختن اطاعــات مــورد نیاز بــرای ارزیابی تشخیصی مادر و مدیریت درمان آن، تغییر دهد. زمان ایدهآل بــرای برنامهریزی رادیولوژیک در زنان ســنین بــاروری در طــی ۰۱ روز اول ســیکل قاعدگــی اســت. زیــرا در ایــن زمــان از مواجــه شــدن جنیــن با اشــعه در کســانیکه هنوز نمیدانند حامله هســتند، جلوگیری میکنیم. ازتمام خانمهای ســنین باروری قبل از انجام روشهــای مختلف تصویربرداری باید در مورد حاملگی پرســش شــود و در صورت شک به حاملگی، تســت بارداری انجام شود. در زنان حامله نبایــد تصویربــرداری از مادر به صــرف حامله بودن انجام شــود و باید میزان ســود وزیان عدم رسیدن به تشــخیص صحیــح بیماری مــادر و آســیب به جنین سنجیده و برای مادر توضیح داده شود.
در دوران بــارداری، تشــخیص اولتراســوند و رزونانــس مغناطیســی )MR( بهطــور کلــی ترجیــح داده میشــود تا روشهای تصویربرداری که شــامل پرتو یونیزه میشــوند. بــا این حال، نگرانــی در مورد اثــرات احتمالــی پرتــو یونیــزان نبایــد از روشهــای تشــخیصی پزشــکی اســتفاده شــده بــا اســتفاده از بهتریــن روشهــای موجــود بــرای وضعیــت بالینی جلوگیری کند. وقتی روشهایی که نیاز به پرتویونیزه دارند ضروری است، میتوان از تکنیکهای مختلف برای به حداقل رساندن دوز پرتواستفاده کرد.
خطرمواجهــه بــا پرتــو باید بــا بیمار بــاردار مورد بحث قرار گیرد، از جمله توضیح در مورد خطر ابتا به سقط جنین، بیماریهای مادرزادی، بیماریهای ژنتیکی و محدودیت رشــد (به ترتیــب حدود ۴، ۰۲، ۰۱ و ۰۱ درصد) و همچنین خطر اختاالت رشدی.
در دوزهــای کمتــر از۵۰.۰ گــری هیچ شــواهدی از افزایــش خطــر انحرافات جنینــی، معلولیت فکری، محدودیت رشــد، یا از دست رفتن حاملگی از تابش یونیزه وجود ندارد.
در طــی ۴۱ روز اول پــس از لقــاح، بقــای ســالم یــا مرگ، (قانــون همــه یاهیچ)بیشــترین احتمال بروز درمواجهه پرتو بیش از ۵۰.۰ گری (۵ راد) است.
پــس از ۴۱ روز اول، قــرار گرفتن در معرض تابش بیش از ۵.۰گری ممکن اســت بــا افزایش خطر ابتا بــه ناهنجاریهــای مــادرزادی، محدودیــت رشــد و ناتوانی ذهنی همراه باشد.