اشتباه های رایج در دستور دادن به کودک

وقتی قرار اســت کاری را از فرزندتان بخواهید شــاید مهمتر از آن کار، شیوهای است که درخواســت میکنید یا دســتور میدهید. در واقع نحوه بیــان یک موضوع خیلی مهمتــر از خــود آن موضوع اســت و روی فرمانبــرداری کودک اثر میگذارد. بیشــتر والدین هنگام بیان خواستهها یا دستورات خود اشتباه های زیر را مرتکب میشوند:

درخواستهای زنجیرهای وقتــی چندین وظیفه را پشــت ســرهم به فرزندتــان محول میکنید و چندین خواســته پــی در پــی از او داریــد، فرزندتــان به احتمال زیاد اشــتباه میکند چــون توانایی به خاطر سپردن همه آنها را ندارد. بنابراین به جای آنکه بگویید: «مسواک تو بزن، لباس تو عوض کــن، پنجــره رو ببند، موهاتو شــونه کن و بخواب»، این دســتورات را بخشبنــدی کرده و بگویید: «اول مسواک تو بزن و لباست رو عوض کن تا بعد بگم باید چی کار کنی».

دستورات مبهم و پیچیده دســتورات مبهم، دســتوراتی هســتند که برای کودک واضح و روشــن نیستند و کودک دقیقاًمنظورشمارامتوجهنمیشود؛مثالًمیگویید:«آنقدرشیطونینکن»وشیطنت از نظــر شــما هیاهــو و فریاد زدن کودک اســت امــا او نمیداند دقیقاً به چه چیز اشــاره داریــد، یــا میگویید: «بچه خوبی بــاش» و خوب بودن را بــرای او معنی نمیکنید. هر چه میخواهید، صریح، دقیق و شفاف برای کودک بیان کنید تا انجام دهد. دستورات پیچیده هم دســت کمی از دســتورات مبهم ندارند. ممکن است به فرزندتان بگویید: «اتاق تو مرتب کن»، اما منظورتان این باشد که اتاقت را جارو بکش، بهم ریختگیها را جمع کن، لباسهای تمیز و کثیف را تفکیک کن و هر کدام را در جای خودش بگذار. اما با گفتن یک جمله «اتاق تو مرتب کن» باید انتظار داشته باشید که فرزندتان فقط بخشی از آنچه را در ذهن شما میگذرد ، انجام دهد نه همه را.

استفاده از افعال منفی بعضــی از والدین فقط به کــودک میگویند چه کاری را انجام ندهد و جایگزینی بــرای آن کار در نظــر نمیگیرنــد؛ مثالً میگوینــد: «ندو، داد نــزن، بیادبی نکن، ناخنک نزن »...و همین باعث میشود کودک انگیزهای برای سرپیچی و لجبازی پیدا کند. به جای این کلمات بگویید: «آرام راه برو، یواشتر حرف بزن، از کلمات خوب استفاده کن، صبر کن وقتی شام را آوردم بخور »...و

درگیر شدن با دلیل و منطق گاهــی والدیــن در تله بیان دلیل و منطق میافتنــد و راه را برای مجادله و مباحثه فرزندشان باز میکنند. در نتیجه، باید منتظر سرپیچی فرزند از دستورات باشند. به جای آنکه بگویید: «زود باش درســاتو بخون چون قراره امشــب بریم بیرون و ممکنه از درســات عقب بمونی»، بگویید: «درسات رو تا ســاعت ۶ بخون که بعدش باید بریم بیرون». این نحوه بیان، کامالً خبری و دســتوری اســت. اما در شــیوه اول، شــما طوری خواستهتان را بیان میکنید که فرزندتان میتواند آن را نادیده بگیرد و با بهانه تراشی برای انجام دستورات شما زمان بخرد.