Сабина ниязбекова Әуе кемесінің аға бортсерігі

2012 жылдың мамыр айында мен университеттегі соңғы мемлекеттік емтихандарды тапсыруға дайындалып жатқан едім. Студенттер асханасында үш құрбыммен бірге отырып, ары қарай не істейміз? – деп ақылдасқанымыз әлі есімде. Құрбыларымның біреуі елордаға барып, «Эйр Астанада» сұхбаттан өтуді ұсынды. Мен серік болу үшін ғана олармен бірге барып келуді ұйғардым. Кешкі Көкшетау – Астана пойызына билет сатып алған төрт құрбы елордаға тартып отырдық. Ертеңіне таңертең мен өз түйіндемеммен «Интерконтиненталь» қонақүйіне бардым. Шетінен сұлу, әдемі киінген, күтімді, өздеріне сенімді қыздар өте көп екен! Мен мыналар тұрғанда, маған жол қайда деп ойлап, тіпті толқуды да қойдым. Алайда әңгімелесудің әр кезеңінен кейін рекрутерлер менің нөмірімді атап отырды. Ал ең соңғы сұхбатта менен мына сөздерді бар даусыммен айғайлап айтуды сұрады: «Еңкейіңіздер! Бастарыңызды қорғаңыздар! Lean down! Protect your head!». Менің қатты айғайлағаным соншалық, залда отырғандардың барлығы маған бұрылып қарады. Cодан екі күн өткеннен кейін телефоныма хабарласып, конкурстан өткенімді айтты. Мына қызықты қараңыздаршы, төрт құрбының ішінен стюардесса болу ешқашан қаперіме де келмеген мен ғана жеңіп шықтым. Сол мезеттен бастап менің өмірім күрт өзгерді: Астанаға қоныс аудардым, Алматы мен Франкфуртта оқыдым, бірінші рейс, бірінші эстафета, жолаушылар, бортсеріктер, шабадандар, әуежайлар, қонақүйлер есімде қалыпты. Мен аспанды, ұшақтарды, саяхаттарды ұнатып қалдым, көп қызықты адамдарды, өз істерінің нағыз шеберлерін кезіктірдім, олар мені ашық та ақжарқын болуға, кез келген жағдайда өзімді сенімді сезінуге үйретті. Маған «Эйр Астананың» әр түрлі, бірақ бәрі де шетінен мықты, жарқын адамдарды біріктіргені ұнайды, олардың әрқайсысы өз болашақтарына, сондай-ақ компания болашағына өздерінің қайталанбас үлестерін қоса алады.