Черногория Адриатика қазынасы

Черногориялық Тиват Адриатиканың жазғы інжуіне айналып, көпшіліктің назарына ілінді.

Тиват қаласында теңіздің бұралаң жиегінің бойымен түнделетіп серуен құрып жүргенде, түсініксіз әлденені — теңіз бетінде қозғалып келе жатқан... қарапайым көше шамын көруге болады. Кенет шамның жанында көлеңке пайда болып, теңізге шолп ете түседі де, одан су бетінде толқындар таралады. Су бетінде қалқыған қайықта балықтың қабуын шыдамдылықпен күтіп отырған балықшы үшін бұл — жақсы белгі. Ол өзінің сенімді қылышы, балық аулауға арналған арнайы құрал — kurcelaны байлап, босаңсиды және өзінің айлалы тәсілі тағы біраз балықты тартқандығына үміттеніп, аспалы шамның батареясын тексереді.

Как черногорский Тиват оказался в центре всеобщего внимания, став летней жемчужиной Адриатики.

Прогуливаясь ночью вдоль извилистой кромки моря в городе Тивате, можно увидеть нечто, что собьет вас с толку — простой уличный фонарь в море, который… движется. Внезапно рядом с фонарем возникает тень, падающая в море с всплеском, от которого по воде бегут волны. Для рыбака, терпеливо ожидающего клева в дрейфующей лодке, это хороший знак. Он расслабляется, пристегивая к себе верный меч kurcela — специальное приспособление для рыбалки, и проверяет батарейку навесного фонаря в надежде, что его хитрый прием привлечет еще несколько рыб.

Ескі мен жаңа үйлесім тапқан балық аулау: айласын тауып, дәстүрлі қылыш пен қазіргі шамды қатар қолдану арқылы еш алаңсыз скумбрияны қармаққа түсіріп, қараңғы судан шығарып алу — нағыз тиваттық тәсіл. Тиват — теңіз жағасындағы інжу, бірнеше ғасырлар бойы черногориялық бай отбасылардың жазғы виллалары болған қала. Алайда ол Австрия-венгрия империясы бұл жерде ХІХ ғасырдың соңында әскеритеңіз базасын құрғаннан кейін ғана нағыз қалаға айналды. Тұрпайы орамдық құрылыстарымен (бұл ХХ ғасырдың ортасында ландшафтың деградациясына алып келді) коммунистер басқарған кезді бастан өткерген ортағасырлық шіркеулер мен деревнялар өздерінің бастапқы қалпына келді және Тиваттың жағалаудағы және теңіздегі бірегей пейзаждарын сақтап қалу және дамыту, оның жаңа қастерлеушілерін тарту үшін атсалысқан көптеген жергілікті мәдени ұйымдардың қолдауына ие болды.

Адриатика теңізінің екі әдемі шығанағы арасында орналасқан бұл жағалау мүйісі Иллирия патшайымы Тевта (әріптерін ауыстырып көрсеңіз, Тиват қаласының атауына ұқсайтын сөз шығады) қаланы біраз уақытқа өзінің жазғы астанасына айналдырған сонау римдіктердің тұсындаақ жұмақ орны болып есептелген деседі. Ол кездерде «Адриатика қалыңдығы» деп те аталған Котор шығанағында, Тиватта және басқа да жергілікті қоныстарда сол кездегі Орталық Еуропа үшін үйреншікті діндер, адамдар және биліктер: римдіктер, венециялықтар, түріктер мен австриявенгриялықтар үстемдік құрды және осы

Catching fish by a mix of old and new: hooking unsuspecting mackerel out of the dark water by the judicious mix of a traditional sword and a modern light is very Tivat. This is a seaside gem of a town where rich Montenegran families had summer villas for centuries, but which only became an actual town when the Austro-hungarian empire set up a military naval base here in the late 19th century. Churches and villages from the Middle Ages, passed over in the wave of Communists building brutalist blocks (blighting this landscape in the mid-20th century), have been brought back into their own and celebrated by a raft of homegrown cultural organisations dedicated to promoting both the maritime and the mountainous charms that are uniquely Tivat, and to hooking in new fans.

It is said that this coastal promontory, nestling between two perfect Adriatic bays, was spotted as the perfect haven back as far as Roman times, when the Illyrian queen Teuta (rearrange the letters to form an approximation of Tivat) made it her summer capital for a short time. With Boka Bay then sometimes called ‘the Bride of the Adriatic’, Tivat and other local settlements were dominated by the usual central European movements of religion, people and power: the Romans, the Venetians, the Turks and the Austro-hungarians, all

Рыбалка, в которой сочетаются старое и новое: поймать ничего не подозревающую скумбрию и вытащить ее из темной воды, хитроумно совместив традиционный меч и современный фонарь, — очень даже по-тиватски.

Тиват — это приморская жемчужина, город, в котором у богатых черногорских семей на протяжении нескольких веков были летние виллы. Однако он стал настоящим городом только после того, как в конце XIX века Австро-венгерская империя основала здесь военно-морскую базу. Средневековые церкви и деревни, пережившие время правления коммунистов с их грубой квартальной застройкой (что привело к деградации ландшафта в середине XX века), вернулись в свое первоначальное состояние и были отмечены многочисленными местными культурными организациями, ратующими за сохранение и развитие уникальных приморских и морских пейзажей Тивата и за привлечение его новых почитателей.

Говорят, что этот прибрежный мыс, расположенный между двумя прекрасными заливами Адриатического моря, считался райским местечком еще во времена римлян, когда иллирийская царица Тевта (переставьте буквы и получите слово, близкое к названию города — Тиват) на какое-то время сделала город своей летней столицей. В Которской бухте, которую в те времена еще называли «невестой Адриатики», в Тивате и других местных поселениях царили обычные для Центральной Европы того времени религии, люди и власти: римляне, венецианцы, турки и австро-венгры —