Ee verzweifelte Ruff aus dem Glawen
zu him, dann ass hie fir mech gestuerwen. Mir gesinn an dësem Evangelium ganz gutt, dass dat, wat de Mënsch – vum Härgott – verlaangt, net ëmmer an dem Härgott säi Plang erapasst.
Dem Härgott Spillraum loosse
Jee méi mir eis eppes wënschen, an et kënnt aneschters, wéi mir eis et virgestallt hunn, desto gréisser ass d’enttäuschung. Ech hunn dat Gefill wéi wa mir Chrëschten denken, dass den Härgott een Automat ass wou ech uewen d’geld ageheien, mäi Wonsch drécken, an ënnen dat erauskënnt, wat ech mir gewënscht hunn. Och an eisen Gottesdéngschter, wou eis Fürbitten ëfters zu enger Wonschlëscht ginn ...
Ech froe mech, wéini loosse mir dem Härgott Spillraum an