Isu tahfiz perlu penyelesaian jangka panjang

Sejak lima tahun lalu, kerajaan jalankan pelbagai usaha untuk meningkatkan penyelarasan institusi pondok dan tahfiz. Antaranya, bantuan kewangan dan penggubalan Dasar Pendidikan Tahfiz Negara (DPTN). Usaha ini tidak semudah ‘diperkatakan’ kerana babitkan banyak peringkat organisasi dan kuasa pelaksanaan berbeza bagi setiap negeri.

Kerajaan negeri guna mekanisme penyelarasan bersesuaian. Misalnya, bekerjasama dengan majlis dan jabatan agama Islam negeri serta Jabatan Pendidikan Negeri. Saya lihat penyelarasan pendidikan tahfiz dan pondok perlu dipertingkatkan.

Pertama, penyelarasan antara Kementerian Pendidikan Tinggi dengan Kementerian Sumber Manusia, Kementerian Pendidikan dan Jabatan Perdana Menteri, bahagian agama. Kedua, penyelarasan antara Kerajaan Persekutuan dan kerajaan negeri. Saya melihat salah satu resolusi dipersetujui Timbalan Perdana Menteri, Datuk Seri Dr Ahmad Zahid Hamidi, ketika majlis penutupan perasmian warshah pendidikan ISLAM-LEPAI, di Putrajaya, baru-baru ini.

Tujuannya, mewujudkan mekanisme khas meningkatkan hubungan kerjasama Kerajaan Persekutuan dan kerajaan negeri dalam mengurus dan membangunkan masa depan pendidikan Islam di Malaysia. Resolusi ini sangat penting dan ia harus dilaksanakan secepat mungkin.

Mengenai permasalahan dasar dan pentadbiran institusi pondok dan tahfiz, mereka ada masalah pengurusan dan pemantauan. Bagaimanapun, sistem pengajian di kedua-dua institusi berbeza. Saya tidak nafikan wujud masalah guru tidak berkualiti dan tidak dapat pengiktirafan Kementerian Pendidikan di sekolah tahfiz atau sekolah agama rakyat.

Tiada guru abai kualiti dalam pembelajaran

Masalah guru tiada pengiktirafan perlu difahami dari perspektif betul. Persoalannya, siapa yang perlu beri mereka latihan dan kelayakan iktisas? Saya percaya tiada guru mengabaikan kualiti dalam pengajaran dan menyediakan guru berkualiti. Masalah utama adalah isu kekangan kewangan. Usahkan latihan, tetapi segelintir sekolah agama tidak mampu penuhi keperluan asas seperti membayar gaji.

Justeru, kita perlu lihat isu ini secara lebih adil. Saya tidak tolak pengusaha sekolah wajar bertanggungjawab ke atas aspek latihan dan kualiti pengajaran. Cuma, mereka perlu fikir jalan penyelesaian termasuk meningkatkan yuran pengajian yang jadi isu dan beri implikasi kos bebankan ibu bapa.

Juga, adakah guru agama tidak boleh dapat latihan pengajaran di Institut Pendidikan Guru (IPG) di seluruh Malaysia? Saya mencadangkan, sekiranya guru agama tidak dibenarkan mengikuti latihan pengajaran formal kursus dalam cuti, mereka boleh dipertimbangkan mengikuti kursus latihan tertentu. Apakah keistimewaan semua guru boleh berlaku di negara kita tanpa membabitkan kerenah ‘politik’ dalam sistem birokrasi berbeza dan pengaruh kuasa berlainan?

Sistem pendidikan teratur kerana diiktiraf kerajaan

Kita mungkin boleh contohi dasar dan pengurusan sekolah agama pondok dan tahfiz di negara jiran, Indonesia dan Thailand. Sistem pendidikan mereka jauh berbeza. Faktor ini mungkin disebabkan pengaruh sejarah, sistem perundangan dan bentuk amalan pentadbiran.

Di Indonesia, sekolah pondok misalnya, Pondok Gontor di Pulau Jawa adalah sekolah agama moden seperti sekolah kebangsaan agama atau sekolah swasta yang terkenal di negara kita. Cuma, sekolah itu dipanggil sekolah pondok. Kedua, berdasarkan kajian di Indonesia, didapati sistem pendidikan agama mereka teratur kerana dapat pengiktirafan kerajaan. Masyarakat mereka sebagai salah satu pihak ‘berkuasa’ memberi pendidikan. Entiti organisasi masyarakat menjadi satu lembaga pengelola pendidikan setaraf lembaga pendidikan Persekutuan. Struktur pendidikan Islam di Indonesia sudah jalani proses didesentralisasi ke peringkat bawah, untuk jadikan martabat sekolah agama lebih baik.

Di Malaysia, sekolah agama di bawah pengurusan negeri bagus dan tersusun. Jika sekolah agama kita menjadi milik masyarakat atau individu, ia akan mengangkat operasi sistem pengajian setaraf sekolah milik kerajaan. Contohnya, ketika kerajaan perkenal Guru j-qaf di sekolah kerajaan, ramai guru sekolah pondok dan tahfiz berpindah mendapat pekerjaan lebih baik.

Pelaksanaan dasar sangat baik bagaimanapun tidak dapat sambutan dan impak menguntungkan kerajaan dan sekolah agama. Kesannya, cabaran pengekalan sumber tenaga kerja di sekolah tahfiz memberi impak kepada kelancaran pengurusan sekolah. Begitu juga ketika bantuan perkapita dihentikan pada 2002, tanpa disedari sebahagian sekolah agama rakyat terpaksa berdepan kekangan kewangan teruk.

Sementara itu, di selatan Thailand, struktur pengurusan sekolah pondok dan tahfiz tidak jauh berbeza dengan sistem di Malaysia kerana dari segi sejarah, pengaruh sekolah pondok di Malaysia adalah kesan dari pengaruh di Selatan Thailand. Sehubungan itu, kerajaan perlu sediakan sistem penyelarasan sekolah pondok dan tahfiz sistematik dan teratur supaya tragedi kebakaran dan musibah lain yang menimpa institusi berkenaan tidak calarkan imej Islam dan organisasi Islam.

Ramai tidak melihat kecelaruan pengurusan organisasi bukan sahaja memberi impak kepada mangsa (sekolah) tetapi tempiasnya, termasuk Jabatan Agama Islam, birokrasi agama Persekutuan dan negara. Sesuatu kejadian berlaku ada sebab 'musabab' dan hikmah ditentukan Allah SWT, agar kita tidak lagi cari penyelesaian jangka pendek, seperti salahkan sekolah, ibu bapa dan jabatan agama serta pihak yang tidak memantau institusi ini.

Kita perlu buka minda kepada transformasi praktikal membuat semakan semula dan penambahbaikan dasar sekolah pondok dan tahfiz. Transformasi ini perlu diperhalusi daripada aspek perundangan, pengukuhan pentadbiran pendidikan agama Persekutuan dan penstrukturan kewangan adil untuk pendidikan.

Saya sangat berharap bajet yang bakal dibentangkan Perdana Menteri, hujung bulan ini boleh menyelesaikan sebahagian besar masalah dihadapi institusi pendidikan agama.

Wujud masalah guru tidak tidak dapat pengiktirafan Kementerian Pendidikan di sekolah tahfiz atau sekolah agama rakyat” Jika sekolah agama kita menjadi milik masyarakat atau individu, ia akan mengangkat operasi sistem pengajian setaraf sekolah milik kerajaan” Sistem sekolah pondok, tahfiz sistematik dan perlu teratur supaya tragedi institusi itu tidak calarkan imej Islam”